Do tej pory, jakakolwiek krytyczna wypowiedź jakiegoś polityka z koalicji czy dziennikarza w stosunku do kogoś z PO, powodowała masowy atak, a następnie samokrytykę tego kto PO zaatakował. Nawet delikatna krytyka była tępiona argumentem „kto nie z nami ten z PiSem”.

REKLAMA

To było kompletnie chore i skrajnie głupie, bo nie ma rządu który się nie myli, nie ma polityków którzy nie popełniają błędów, a krytyka jest niezbędna do tego żeby te błędy naprawiać.

Niestety obie strony traktowały każdą krytykę jako wspieranie drugiej strony, nawet brak krytyki drugiej strony był traktowany jako jej wspieranie, stąd ataki na „symetrystów” z jednej i drugiej strony. Każdy musiał być „albo za, albo przeciw”.

Tymczasem mamy coś czego wcześniej nie było. Hołownia nie tylko nie posypuje głowy popiołem, nie przeprasza, tylko mówi „to ja mam rację w tym sporze, mogę to wam wyjaśnić”.

Okazuje się że krytyka rządu, nie koniecznie musi oznaczać „PiSowskość” , choć srodowisko betonu PO tak uważa, to politycy przestali się tego bać. Nie boi się tego Biejat, nie boi się tego Hołownia, już wcześnie nie bał się tego Zandberg.

To jest moim zdaniem coś czego od dawna nie było. Polityka przestaje być wojną dwóch plemion, przestaje istnieć świat czarny i biały, gdzie każda ze stron uważa że ona jest „dobra” bo tak jest, a druga jest zła „bo tak jest”, a kto się z tym nie zgadza jest wrogiem, jest „tym złym”. Okazuje się że odkrywamy na nowo że krytyka czyjegoś postępowania, nie oznacza wrogości, tylko INNE zdanie na dany temat. Oczywiście jak zwykle to zanim się to ludziom w głowach poukłada, będzie trochę trwało, ale wygląda na to że rozpoczął się proces, który spowoduje że będzie się kończyło żyrowanie wszystkiego co robi ten rząd, bo jak nie to jesteś „PiSowcem”.

Czytaj więcej.