(ta część o stratach jakie poniosły, ale w części 3 o „zyskach”. Niestety „zawsze jest coś za coś”)

REKLAMA

Trauma i straty kobiet po I wojnie światowej
I wojna światowa pozostawiła ogromne piętno na życiu kobiet, które musiały zmierzyć się z konsekwencjami wojennych strat – zarówno emocjonalnymi, jak i materialnymi. Straciły bliskich, a ich życie często zmieniło się nieodwracalnie.

1. Straty osobiste – wdowy i samotne matki
Wojna pochłonęła życie milionów mężczyzn – żołnierzy i cywilów. Wiele kobiet zostało wdowami, a liczba osieroconych dzieci dramatycznie wzrosła.

[mój dopisek: Ogromna ilość kobiet dała się oszukać. Kobiety lubią silnych meżczyzn, ale są tacy tylko w nowym mundurze na defiladzie z błyszcącym karabinem. Kiedy są okaleczeni, mają problemy psychiczne wynikające z przebytych doswiadczeń na wojnie ta atrakcyjność spada do zera].

Francja, Wielka Brytania i Niemcy – Straty mężczyzn były tak ogromne, że w niektórych społecznościach na jednego mężczyznę przypadało kilka kobiet.

[Należy dodać, że byli to mężczyźni nie zawsze młodzi, zdrowi i bez zaburzeń. Wiele kobiet odkrywało później, że ma mężczyznę, który nie radzi sobie psychicznie, nie pamuje nad emocjami itp.]

„Stracone pokolenie” – Młode kobiety, które dorastały w czasie wojny, często nie mogły znaleźć partnera, ponieważ wielu młodych mężczyzn zginęło.

[Nigdy nie było inaczej. Dziś kobiecie trudno znaleźć partnera a po wojnie każda mogła uznać się za wielką szczęściarę jeżeli facet był zdrowy, nie pił czy nie bił].

Psychiczne i emocjonalne konsekwencje – Kobiety, które straciły mężów i synów, często cierpiały na depresję, bezsenność i chroniczny smutek. Niektóre popełniały samobójstwo, nie mogąc pogodzić się z żałobą.

[Kobiety same „słabły”, ale jeżeli miały dzieci, to one rosły na silne pokolenie, gdyż musiały sobie radzić bez ojca i z matką w depresji czy przeciążoną obowiązkami. Zbudowały świat zachodni bogaty. Niestety ich wnuki, jak widzimy słabe, doprowadzają do jego upadku.

2. Życie w cieniu traumy wojennej
Nawet jeśli mężczyźni wrócili z frontu, wielu z nich było ciężko ranny lub cierpiało na nerwicę frontową (shell shock) – dzisiejsze PTSD. To miało ogromny wpływ na ich relacje z rodziną.

Mężowie i synowie po wojnie byli innymi ludźmi – Często byli agresywni, apatyczni, cierpieli na koszmary. Wiele kobiet musiało opiekować się mężami, którzy nie byli zdolni do pracy ani życia rodzinnego.

Przemoc domowa – W niektórych przypadkach trauma wojenna prowadziła do wzrostu przemocy domowej.

Poczucie winy – Niektóre kobiety, które namawiały mężczyzn do walki, czuły się winne ich śmierci lub cierpienia.

3. Problemy finansowe i społeczne
Bez męża czy ojca wiele rodzin zostało bez środków do życia.

Brak wsparcia finansowego – W niektórych krajach wdowy i sieroty dostawały renty wojenne, ale często były one niewystarczające.

Społeczne wykluczenie – Kobiety, które utraciły mężów, były czasem traktowane jako ciężar dla społeczeństwa, zwłaszcza w krajach o tradycyjnych wartościach.

Wielu wdowom nie wolno było ponownie wyjść za mąż – W Japonii czy Indiach panowały silne normy kulturowe, które nie pozwalały kobietom na ponowne małżeństwo.

4. Działalność kobiet na rzecz pamięci i pokoju
Pomimo bólu kobiety nie tylko cierpiały, ale też działały na rzecz upamiętnienia poległych i walki o pokój.

Organizowały pomniki i ceremonie – Wdowy i matki żołnierzy często brały udział w budowie pomników i organizacji rocznicowych uroczystości.

Ruchy pacyfistyczne – W latach 20. XX wieku powstało wiele organizacji kobiecych sprzeciwiających się kolejnym wojnom, np. Międzynarodowa Liga Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności.

Literatura i sztuka – Kobiety pisały pamiętniki, poezję i powieści o stracie i cierpieniu, np. Vera Brittain w książce Testament of Youth.

Autor: Diario