Dzięki pasjonatom historii polskiej Marynarki Wojennej z „Polish Navy in Colour” możemy zobaczyć kolorowe nieznane dotąd fotografie polskich marynarzy i okrętów. Jedno zdjęcie zwróciło moją szczególną uwagę. Są na nim dwaj marynarze trzymający na rękach koty. Obok zdjęcia jest informacja, którą przekazał oficer z ORP Burza Jerzy Tumaniszwili. Dowiadujemy się, że jeszcze przed wybuchem wojny w 1939 roku jeden z bosmanów zameldował dowódcy okrętu, że na pokładzie zjawił się nowy członek załogi „w pięknym mundurze”, kotka. Dowódcą zaaprobował zwierzaka i jako „Kicia” zamieszkała w kajucie bosmana na rufie okrętu. Okazało się, że jest kotna i po pewnym czasie powiła sześć kociąt ( na zdjęciu widzimy Kicię i dwa jej kocięta). Z racji na bezpieczeństwo kociej rodziny przeniesiono ją do pomieszczenia w części środkowej okrętu. W tym czasie „Burza” wzięła udział w operacji w rejonie Calais. Polski okręt walczył dzielnie – jego obrona plot. strąciła dwa niemieckie bombowce. „Burza” została też uszkodzona niemieckimi bombami i miała zniszczoną rufę. Kici i jej kociętom nic się nie stało bowiem kociej rodziny na rufie już nie było.

REKLAMA

Wspomnijmy jeszcze w kilka słowach autora relacji o Kici. Jerzy Tumaniszwili był synem gruzińskiego księcia i córki generała Cezarego Szyszko. Ukończył Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej. W 1935 roku rozpoczął służbę w MW jako gruziński oficer kontraktowy. W 1939 roku został oficerem na niszczycielu ORP Burza. Od 1940 do 1941 był I oficerem broni podwodnej na OF Ouragan. Następnie został skierowany na ORP Krakowiak, gdzie objął stanowisko II oficera artylerii. Brał w tym okresie udział m.in. w patrolach kanału La Manche, w trakcie bitwy z niemieckimi jednostkami został raniony w nogę. Od grudnia 1942 roku służył w Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty. W styczniu 1944 roku powołano go na I oficera artylerii na ORP Piorun. Uczestniczył w działaniach przeciwko niemieckiemu pancernikowi Tirpitz i przy wsparciu operacji lądowania w Normandii. W 1944 został awansowany do stopnia kapitana marynarki. W 1950 roku udał się na emigrację do Stanów Zjednoczonych gdzie pisał do polskiej prasy i działał w Stowarzyszeniu Marynarki Wojennej. W 1990 roku prezydent RP Ryszard Kaczorowski, przyznał mu awans na komandora podporucznika. W 2008 został mianowany na stopień kontradmirała w stanie spoczynku. Zmarł 9 grudnia 2010 roku na Florydzie. Był odznaczony krzyżem wojennym Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.