II Rzeczpospolita. Lisków (pow. kaliski) był biedną zacofaną wsią. W II Rzeczypospolitej stał się „wsią wzorową”. Latem 1937 r. zorganizowano tu wystawę „Praca i Kultura Wsi”, którą zwiedziło ponad 100 tys. ludzi, a wśród nich prezydent Ignacy Mościcki, marszałek Edward Śmigły-Rydz, premier Felicjan Sławoj-Składkowski. Jak wyglądał Lisków można obejrzeć na poniższym filmie:
W Liskowie działały spółdzielnie: mleczarska, kredytowa oraz rolniczo-hodowlana z młynem, piekarnią i cegielnią; wodociąg i kanalizacja, 7 studni artezyjskich, własna elektrownia, stałe połączenie komunikacyjne z Kaliszem, 12 telefonów i 50 odbiorników radiowych. Była też straż pożarna.
Funkcjonowała 7-klasowa szkoła powszechna i szkoły: Hodowlana, Zawodowa Żeńska i Rzemieślniczo-Przemysłowa, był sierociniec dla 300 dzieci, które straciły rodziców na Kresach w czasie rewolucji i wojny z bolszewikami.
Działał Dom Ludowy z salą teatralną i dobrze wyposażoną salą gimnastyczną. Był ośrodek zdrowia. Aktywnie funkcjonowało Koło Gospodyń Wiejskich, kółko rolnicze, Klub Inteligencji. Wydawano własną gazetę „Liskowianin”.
Rozwój Lisków zawdzięczał aktywności proboszcza ks. Wacława Blizińskiego. W II RP nie było polityków i dziennikarzy potępiających przedsiębiorczego księdza, otoczony uznaniem został senatorem RP.
Po 1939 r. pod okupacją niemiecką ks. Bliziński musiał ukrywać się ponieważ znajdował się na niemieckiej liście Polaków przewidywanych do likwidacji (Sonderfahndungsbuch Polen). Choroba, która zakończyła życie kapłana, zastała go w Częstochowie. Zgodnie z jego wolą został pochowany na cmentarzu w Liskowie (14 września 1947 r.).
Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.
Zostaw komentarz