Zgodnie z ustawą zasadniczą, Konstytucją RP z 1997 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jest najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Prezydent powinien zainicjować prace naprawcze w obszarze obronności. Oto węzłowe problemy obronności Rzeczypospolitej:

REKLAMA

1. Strategia
– Państwo polskie nie ma STRATEGII OBRONNOŚCI (nie mylić ze strategią bezpieczeństwa narodowego). Należy pilnie opracować strategię obronności sektorową dla sfery militarnej. Cel strategii: zapewnienie stabilizacji w regionie Europy Środkowowschodniej (Trójmorze – Międzymorze) działając jako wspierana przez USA kluczowa siła flanki wschodniej NATO.

2. Morale
– Najważniejszym zadaniem w tworzeniu siły obronnej jest ukształtowanie właściwego morale żołnierzy wszystkich stopni (Bóg-Honor-Ojczyzna). Niezbędne jest opracowanie i propagowanie kanonu wiedzy w tym obszarze – zwycięstwa, dowódcy, formacje (husaria), czyny bohaterskie (Żołnierze Niezłomni), znaczenie wysiłku zbrojnego – powstań i konspiracji.

3. Dowodzenie
– Konieczne jest utworzenie efektywnego systemu dowodzenia i kierowania siłami zbrojnymi przestrzegając żelaznej zasady: na każdym szczeblu dowodzenie jeden dowódca. System dowodzenia w czasie pokoju musi łatwo być przekształcany w system wojennego dowodzenia. Wymaga rozstrzygnięcie sposób powoływania (kto ma nim być) naczelnego wodza (głównodowodzący) na czas wojny.

4. Szkolenie
– Przyjęty system szkolenia nie może być ograniczony tylko do potrzeb pokojowych stanów sił zbrojnych (300 tys. żołnierzy). Musi zostać uruchomiony proces szkolenia rezerw na potrzeby mobilizacji na wypadek wojny (uwaga: Ukraina miała 200 tys. żołnierzy czasu „P”, na front musiała skierować milion żołnierzy).

5. Uzbrojenie
– Należy bezwzględnie dopilnować realizacji zakupów uzbrojenie i sprzętu wojskowego zaplanowanych przez rząd Zjednoczonej Prawicy. Zwłaszcza pozyskanie środków do działań ofensywnych (samoloty, śmigłowce, czołgi, wozy bojowe, rakiety, artyleria), niezbędne jest dozbrojenie Marynarki Wojennej.

Konieczna jest rozbudowa przemysłu obronnego, wspieranie myśli konstruktorów, własna produkcja, zapewnienie obsługi i zdolności modernizacyjnych pozyskiwanego uzbrojenia z zagranicy.

Prezydent RP (Biuro Bezpieczeństwa Narodowego) powinien inicjować i nadzorować prace w powyższych obszarach.

Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.