W salonie III RP zapanowała żałoba po tym, jak Donald Tusk publicznie ogłosił rezygnację ze startu w wyborach prezydenckich. Mnie ta jego decyzja zupełnie nie zaskoczyła, ponieważ nieraz pisałem o tym, że cała jego kariera polityczna nastawiona była na korzyści materialne, a już od lat 90. powszechna była opinia, że pazerność Tuska na kasę jest wprost proporcjonalna do jego lenistwa.
Polska to nasza Ojczyzna, Matka ukochana. Dziś trzeba szczególnie mocno kibicować władzy i naciskać na nią, aby znowu nie skończyło się na tupaniu nogą i machaniu szabelką. Winni muszą trafić w końcu za kratki w myśl najkrótszego programu politycznego (jak w tytule).
- Zastanawiałem się nie raz nad tym fenomenem deprawacji, nad zupełnie niezwykłą siłą, z jaką kompletnie bezideowa i cyniczna Platforma łamała kręgosłupy i lepiła na nowo sumienia. Myślałem, że może skoro każda władza w jakiś sposób deprawuje, to władza niemal absolutna, jaką miała Platforma, deprawowała niemal absolutnie. Brałem pod uwagę koncepcję, że im bardziej człowiek jest przekonany o własnej wartości, tym trudniej jest mu się przyznać do błędu i tak długo będzie sam siebie upewniał o słuszności swojego postępowania, że w końcu uwierzy w prawdziwość największej bzdury - mówi prof. Tomasz Panfil, historyk, wykładowca uniwersytecki KUL w rozmowie z Mirosławe, Kokoszkiewiczem.
W Polsce wybierany w wyborach powszechnych prezydent posiada niezwykle silny społeczny mandat do sprawowania władzy. Zmiana na tym stanowisku i objęcie prezydentury przez przedstawiciela opozycji daje wielką szansę na otwarcie na oścież okiennic i wpuszczenia światła ukazującego Polakom celowo zaciemniany i skrzętnie skrywany prawdziwy obraz stanu naszego kraju rozkradanego i szabrowanego przez rządząca klikę. Nie jest to jeszcze uchylenie okien i wielkie wietrzenie tego gromadzonego przez ćwierćwiecze magdalenkowego smrodu, ale przecież zawsze od czegoś trzeba zacząć.
