Prof. Józef Brynkus: Refleksje po akcji banerowej
Podczas akcji banerowej zaskoczyło mnie kilka spraw: - życzliwość wielu ludzi - tzw. zwykłych ludzi. Nawet jak niektórzy nie zgadzają się, by wywiesić na ich płocie baner, to tłumaczą dlaczego. [...]
Spotkanie przedwyborcze Konfederacji Korony Polskiej
Ponieważ zraziliśmy się z rodziną do PiS, który rządząc 8 lat, co innego mówi wyborcom a co innego robi, nigdy ostro nie reagował, gdy Polska i jej politycy byli opluwani [...]
Nareszcie w domu
Dokładnie miesiąc po tym, jak koncertowo rozwaliłem sobie lewą nogę przy dworcu kolejowym Warszawa Zachodnia, po nocy spędzonej po udzieleniu mi pierwszej pomocy medycznej, w poczekalni szpitala przy ul. Barskiej [...]
Życie jest piękne
Tylko ten, który swoje życie przeżył, może o nim pisać. Wielu bowiem przeżyło życie cudze, żyjąc na co dzień nieswoimi emocjami, nieswoimi myślami i w gruncie rzeczy także nieswoimi pragnieniami. [...]
Życie w III RP wśród nadzwyczajnych kast w czasach zarazy – refleksje niezaraźliwe
[https://www.panstwo.net/4377-nadzwyczajne-kasty-w-togach symbol obu kast, najpierw sędziowskiej, potem akademickiej, w czasach zarazy czerwonej, czyszczony z pamięci po rzekomym jej ustąpieniu] ♣ Życie w III RP wśród nadzwyczajnych kast w czasach zarazy [...]
13. grudnia…. Nie o taką POLSKĘ walczyliśmy!
Gdyby w 1981. roku ktoś powiedział mi, że za 35 lat połowa Polaków będzie chwalić stan wojenny, Jaruzel zostanie pochowany z honorami, Urban zostanie autorytetem, Kiszczak człowiekiem honoru, komuchy będą liberałami, opozycjoniści okażą się TW Bolkoidami i zeszmaconymi Frasyniukami jedzącymi postkomuchom z ręki… Gdyby ktoś mi coś takiego powiedział, doradziłabym mu, żeby puknął się w ten głupi łeb.
Refleksje powyborcze w krajobrazie krakowskim
Miejsce w sam raz na refleksje krakowskie Wybory samorządowe jeszcze nie skończone, ale po ogłoszeniu dotychczasowych wyników refleksje same się nasuwają. W skali kraju słusznie uważa się PiS za zwycięzcę, [...]
Refleksje (po)Marcowe (68) – na gorąco
No cóż, 50 lat minęło . I co nam zostało z tych lat ? Dla jednych była to trampolina do życiorysu, dla innych plama na życiorysie trudna do zmazania. Dla jednych to była separacja od społeczeństwa, dla innych wymuszona mobilność. W środowisku akademickim marzec kojarzy się głównie z marcowymi docentami, który to straszak jest przywoływany na każdą niemal myśl o zmianie systemu nauki w Polsce. Niektórzy słyszeli też o usuwanych z uczelni profesorach, doktorach , studentach, którym kariery różnie się potoczyły, ale przestali przynajmniej 'negatywnie oddziaływać na młodzież akademicką' co zaowocowało wychowaniem pokoleń oportunistów, konformistów, serwilistów, czyli systemowych udaczników, czego skutki trwają do dnia dzisiejszego w świecie akademickim, z taką trwogą reagującym na wszelkie zamiary ujawniania teczek (szczególnie akademickich), no może z wyjątkiem rękopisów znalezionych w garażach dokumentujących ubiegłe epoki.
Refleksje krawieckie nad systemem akademickim
Zastępom miernot i leni bardziej odpowiada wypełnianie papierków i ciągłe załamywanie rąk nad niesprawnym systemem. Oczywiście ci, którzy chcą pracować, publikować i badać, wbrew ( a nie dzięki) systemowi będą działali. Nasz problem polega na tym, że ten system jest uszyty ( bo przecież sam się nie uszył) dla tych, którzy już dawno powinni być z niego wyeliminowani
Solidarność bezobjawowa
Kilka dni temu byłem na prapremierze filmu dokumentalnego o tragicznej historii krakowskiego opozycjonisty Jacka Żaby. Tytuł filmu niezwykle trafny – „Skazany na niepamięć”. https://krakow.ipn.gov.pl/pl4/aktualnosci/38730,Pokaz-filmu-Skazany-na-niepamiec-Krakow-16-lutego-2017.html Rzecz się działa w czasach Solidarności [...]