Fraza „teoria spiskowa” pojawiła się jako  broń w walce informacyjnej i była rozpowszechniona przez CIA po 1967 roku. Istnieje notatka traktująca właśnie o wykorzystaniu tej frazy w walce informacyjnej z dociekliwymi osobami, która została sporządzona w 1967 roku po tym jak opinia publiczna w USA nie wierzyła w Raport Komisji Warrena dotyczący zamordowania Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. W USA 46% obywateli nie wierzyło, że Oswald, który zamordował prezydenta działał sam. Władze a w szczególności Prezydent Lyndon Johnson wraz z FBI i CIA potrzebowali w jakiś sposób przekonać społeczeństwo amerykańskie, aby Raport Warrena stał się wiarygodny. Wspomniany dokument to  –Notatka CIA [1035-960] z dnia 1 kwietnia 1967 roku, pochodzi z jednostki operacyjnej CIA zajmującej się działalnością tajną i oznaczona jest kodem PSYCH (chodzi prawdopodobnie o operacje o charakterze psychologicznym). Innymi słowy, dotyczy działań o charakterze dezinformacyjnym co wynika już z tematu tej notatki, który brzmi:

„Przeciwdziałania krytyce Raportu Komisji Warrena.”

Tłumacząc ten tekst możemy się dowiedzieć o taktyce walki CIA z głosami krytyki jedynie słusznej linii propagandowej Rządu USA. Poniżej pełny tekst tłumaczenia:

1. Nasz problem. Od dnia zabójstwa prezydenta Kennedy’ego spekulowano na temat odpowiedzialności za jego zabójstwo. Chociaż zostało to na pewien czas spowodowane przez raport Komisji Warrena (który ukazał się pod koniec września 1964 r.), Różni pisarze mieli teraz czas na zeskanowanie opublikowanego raportu i dokumentów Komisji w poszukiwaniu nowych pretekstów do przesłuchania, i pojawiła się nowa fala książek i artykułów krytykujących ustalenia Komisji. W większości przypadków krytycy spekulowali na temat istnienia jakiegoś rodzaju spisku i często sugerowali, że w sprawę zaangażowana była sama Komisja. Prawdopodobnie w wyniku rosnącego wyzwania dla raportu Komisji Warrena sondaż opinii publicznej wskazał niedawno, że 46% amerykańskiej opinii publicznej nie sądzi, że Oswald działał sam, podczas gdy ponad połowa ankietowanych uważała, że ​​Komisja pozostawiła pytania nie rozwiązany. Niewątpliwe sondaże za granicą przyniosłyby podobne, a być może bardziej negatywne wyniki.

2. Ten trend opinii budzi obawy rządu USA, w tym naszej organizacji. Członkowie Komisji Warrena zostali naturalnie wybrani ze względu na ich uczciwość, doświadczenie i znaczenie. Reprezentowali obie główne partie, a oni i ich pracownicy celowo wywodzili się ze wszystkich części kraju. Właśnie z powodu pozycji komisarzy wysiłki zmierzające do podważenia ich prawości i mądrości mają tendencję do podważania całego kierownictwa społeczeństwa amerykańskiego. Co więcej, wydaje się, że rośnie tendencja do wskazywania, że ​​sam Prezydent Johnson, jako osoba, o której można powiedzieć, że skorzystał, był w pewien sposób odpowiedzialny za zabójstwo.

Wrogość takiej powagi wpływa nie tylko na zainteresowaną osobę, ale także na całą reputację rządu amerykańskiego. Nasza organizacja jest bezpośrednio zaangażowana: między innymi przekazaliśmy informacje do dochodzenia. Teorie spiskowe często wzbudzały podejrzenia w naszej organizacji, na przykład poprzez fałszywe twierdzenie, że Lee Harvey Oswald dla nas pracował. Celem tej wysyłki jest dostarczenie materiałów przeciwdziałających i dyskredytujących roszczenia teoretyków spiskowych, aby zahamować przepływ takich roszczeń w innych krajach. Informacje podstawowe podano w części niejawnej oraz w wielu niesklasyfikowanych załącznikach.

3. Działanie. Nie zalecamy rozpoczynania dyskusji na temat zabójstwa tam, gdzie jeszcze się nie odbywa. Gdy dyskusja jest aktywna, wymagane są adresy [biznesowe]:

a). Aby przedyskutować problem reklamy z [?] I przyjaznymi elitarnymi kontaktami (szczególnie politykami i redaktorami), wskazując, że Komisja Warrena przeprowadziła możliwie jak najdokładniejsze dochodzenie, że zarzuty krytyków nie mają poważnych podstaw, i że dalsze spekulacje dyskusja wchodzi tylko w ręce opozycji. Zwróć także uwagę, że część spisku wydaje się celowo generowana przez komunistycznych propagandystów. Zachęć ich, aby wykorzystali swój wpływ, aby zniechęcić do bezpodstawnych i nieodpowiedzialnych spekulacji.

b). Wykorzystywać zasoby propagandowe do [negowania] i odpierania ataków krytyków. Recenzje książek i artykuły fabularne są szczególnie odpowiednie do tego celu. Niesklasyfikowane załączniki do niniejszych wytycznych powinny stanowić użyteczny materiał pomocniczy do przekazania do aktywów. Nasza sztuczka powinna, w stosownych przypadkach, wskazać, że krytycy są (I) przywiązani do teorii przyjętych przed zgromadzeniem dowodów, (I) interesu politycznego, (III) interesu finansowego, (IV) pośpiechu i niedokładności w swoich badaniach, lub ( V) zauroczeni własnymi teoriami. W trakcie dyskusji na temat całego fenomenu krytyki użyteczną strategią może być wyróżnienie teorii Epsteina do ataku, wykorzystując jako podstawę załączony artykuł Fletchera [?] I artykuł Spectatora. (Chociaż książka Marka Lane’a jest o wiele mniej przekonująca do książki Epsteina i źle się spisuje w obliczu kompetentnych krytyków, o wiele trudniej jest odpowiedzieć jako całość, ponieważ gubi się w gąszczu niepowiązanych ze sobą szczegółów).

4. W prywatnych rozmowach z mediami, które nie są skierowane do żadnego konkretnego pisarza, lub w atakowaniu publikacji, które mogą się jeszcze pojawić, przydatne powinny być następujące argumenty:

a). Nie pojawiły się żadne nowe istotne dowody, których Komisja nie uwzględniła. Zabójstwo jest czasem porównywane (np. Przez Joachima Joestena i Bertranda Russella) ze sprawą Dreyfusa; jednak w przeciwieństwie do tej sprawy, atak na Komisję Warrena nie dostarczył żadnych nowych dowodów, nowych sprawców nie udało się zidentyfikować w przekonujący sposób, a krytyka nie osiągnęła porozumienia. (Lepszą analogią, choć niedoskonałą, może być pożar Reichstagu z 1933 r., Który według niektórych kompetentnych historyków (Fritz Tobias, AJ.P. Taylor, DC Watt) został ustalony przez Vandera Lubbe z jego własnej inicjatywy, bez działania nazistów lub komunistów; naziści próbowali obwinić winę komunistów, ale ci ostatni bardziej skutecznie przekonali świat, że winni są naziści).

b). Krytycy zwykle przeceniają poszczególne przedmioty i ignorują inne. Zazwyczaj kładą większy nacisk na wspomnienia poszczególnych świadków (mniej rzetelnych i bardziej rozbieżnych – a zatem oferują więcej chwytów za krytykę), a mniej na balistykę, autopsję i dowody fotograficzne. Dokładna analiza akt Komisji zwykle pokazuje, że sprzeczne konta naocznych świadków są cytowane poza kontekstem lub zostały odrzucone przez Komisję z uzasadnionego i wystarczającego powodu.

c). Często sugerowany spisek na dużą skalę byłby niemożliwy do ukrycia w Stanach Zjednoczonych, szczególnie. ponieważ informatorzy mogli spodziewać się wysokich opłat licencyjnych itp. Zauważ, że Robert Kennedy, ówczesny prokurator generalny i brat Johna F. Kennedy’ego, byłby ostatnim człowiekiem, który przeoczyłby lub ukrył spisek. I jak zauważył jeden z recenzentów, kongresman Gerald R. Ford z trudem trzymałby język za administrację demokratyczną, a senator Russell miałby wszelkie interesy polityczne w ujawnianiu wszelkich przewinień ze strony naczelnego sędziego Warrena. Co więcej, spiskowca raczej nie wybrałby miejsca do strzelania, w którym tak wiele zależało od warunków, na które nie miał wpływu: trasy, prędkości samochodów, poruszającego się celu, ryzyka odkrycia zabójcy. Grupa zamożnych spiskowców mogła zapewnić znacznie bezpieczniejsze warunki.

d). Krytycy byli często kuszeni przez pewien rodzaj intelektualnej dumy: opierają się na pewnej teorii i zakochują się w niej; wyśmiewają także Komisję, ponieważ nie zawsze odpowiadała na każde pytanie jednomyślną decyzją w ten czy inny sposób. W rzeczywistości skład Komisji i jej personelu stanowił doskonałą ochronę przed nadmiernym zaangażowaniem w jakąkolwiek teorię lub przed nielegalnym przekształceniem prawdopodobieństwa w pewność.

e). Oswald nie byłby rozsądnym wyborem na współspiskowca. Był zmieszanym „samotnikiem” o wątpliwej wiarygodności i nieznanej ilości w stosunku do każdej profesjonalnej służby wywiadowczej.

f). Jeśli chodzi o zarzuty, że raport Komisji był pośpiechu, pojawił się trzy miesiące po pierwotnie ustalonym terminie. Ale w takim stopniu, w jakim Komisja starała się przyspieszyć sprawozdawczość, było to w dużej mierze spowodowane presją nieodpowiedzialnych spekulacji, w niektórych przypadkach pochodzących od tych samych krytyków, którzy odmawiając przyznania się do swoich błędów, wysuwają teraz nową krytykę.

g). Takie niejasne oskarżenia jak „więcej niż dziesięć osób

5. Tam, gdzie to możliwe, przeciwdziałaj spekulacjom, zachęcając do odniesienia do samego sprawozdania Komisji. Zagraniczni czytelnicy z otwartymi umysłami powinni być pod wrażeniem dbałości, staranności, obiektywizmu i szybkości, z jaką Komisja pracowała. Można by zachęcić recenzentów innych książek do dodania do swojego konta pomysłu, że po zapoznaniu się z samym raportem stwierdzili, że jest on znacznie lepszy od pracy jego krytyków.

Oznacza to tyle, że CIA przyznaje, że do dyspozycji Agencji pozostają – „zaprzyjaźnione osoby z kręgu elit” zasiadające w Kongresie oraz pracujące w mediach głównego nurtu, które pomogą w propagowaniu oficjalnej narracji. Czyli tzw. „swoi ludzie” czy inaczej „krety”, cóż jednak jak w całej historii Świata były i są  wszędzie.

Ciekawe w tym wszystkim jest to, że notatka również wspomina to tym, iż należy podkreślać, że część teorii spiskowych jest celowo tworzona przez  „propagandystów komunistycznych.”, czyli wskazywano na ZSSR. W tym momencie czy nam się to z czymś nie kojarzy. Z wykorzystywaniem pewnych znajomych słów przez propagandę  w naszym kraju, – „On jest Ruskim agentem”. Często obecnie są używane słowa w rozmowach prywatnych „opowiadasz herezje” (to wywodzi się z poprzednika słów teorie spiskowe, ale pochodzącego z mroków średniowiecza) albo rozpropagowane przez Facebook i Google –   „fake news”.

W artykule wykorzystano – Dokument CIA [1035-960] z 1967 roku dotyczący dyskredytowania teorii spiskowych na stronie internetowej (https://www.maryferrell.org/showDoc.html?docId=53510#relPageId=2&tab=pagehttp://www.jfklancer.com/CIA.html).

Nadto polecam film z napisami polskimi

Autor: ANDRZEJ KOTOWIECKI
Urodzony w Wadowicach w 1954 roku. Z wykształcenia prawnik, studia w Uniwersytecie Jagiellońskim, z zawodu prokurator, z zamiłowania historyk, archeolog, geolog, paleontolog, religioznawca,  kolekcjoner i podróżnik.

W młodości od czasu przeczytania pierwszej książki Ericha von Danikena i biografii Hainricha Schliemanna – odkrywcy Troi , był pod wrażeniem ich niekonwencjonalnego i śledczego sposobu myślenia.

W1983 roku  w czasie Drugiej Wizyty Jana Pawła II w Ojczyźnie był dziennikarzem w obsłudze prasowej tej wizyty z ramienia – Nadskawia – Almanachu Kulturalnego Wadowickiej Oficyny Wydawniczej.

Przez wiele lat przebywał na emigracji zamieszkując w USA, Grecji i Kanadzie, gdzie pracował i pogłębiał wiedze w różnego typu szkołach, uczelniach i kursach,, W Kalifornii pracował jako fotoreporter dla – LA VOICE – gazety wydawanej przez amerykańskie związki zawodowe S,F,A,A,W,

W Kanadzie w London – Ontario organizował ruch numizmatyczny i filatelistyczny , będąc prezesem Klubu Filatelistycznego przez szereg lat przy Kościele Polskim pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej w London.

W latach 80-tych ub. wieku członek APRO /Arieal Phenomena Resarch Organization/ z siedziba w Tuscon w Arizonie a także w latach 90-tych członek The Meteoritical Society w USA, a od 2002 roku członek założyciel Polskiego Towarzystwa Meteorytowego gdzie jest  Przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego a także przez wiele lat członek Komisji Nauk Humanistycznych i Społecznych przy Komitecie Badan Polarnych Polskiej Akademii Nauk , członek Komisji Historycznej Badan Polarnych i członek IASSA – International Arctic Social Scientists Association. a także członkiem: -Towarzystwa Miłośników Ziemi Wadowickiej i -Polskiego Związku Filatelistów koło w Wadowicach, członkiem -Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. – oraz elitarnego Klubu  Polarnego przy Polskim Towarzystwie Geograficznym

Liczne publikacje prawnicze , z zakresu prawa karnego, międzynarodowego i konstytucyjnego a także archeologii, historii, numizmatyki, filatelistyki, meteorytyki i fantastyki w takich czasopismach jak- Meteoritics & Planetary Science w USA, IUS ET ADMINISTRATIO wydawanym przez Uniwersytet Rzeszowski, Kwartalnik Meteoryt, Biuletyn Polarny, Prokuratura i Prawo, Nadskawie, Filatelista, Głos Ziemi Cieszyńskiej, Eko Świat, Nieznany Świat, Wadoviana, Fundacja Nautilius  i inne. Stały współpracownik Fundacji Nautilius oraz miesięcznika Nieznany Świat.

Udział i wystapienia w Międzynarodowych Sympozjach Polarnych – Kraków 2003 i Gdynia 2004. Audycje radiowe w -Nautiliusie  Radia Zet w latach 2000 i 2001. Stała współpraca z Muzeami: w Cieszynie z Muzeum Śląska Cieszyńskiego, (gdzie w 2002 roku został uhonorowany specjalnym medalem), Muzeum w Suchej Beskidzkiej oraz z Muzeum w Wadowicach poprzez przekazywanie w charakterze darów swoich kolekcji antyków (Dobrodziej Kultury 2019). Stała współpraca z Planetarium w Puttaparthi 134 km od Bangalore w Stanie Andhra Pradesh w Indiach, gdzie znajduje się część mojej kolekcji meteorytów i tektytów przekazanych w darze w październiku 2015

Wydane książki:

– Szkliwo nie z tej ZIEMI –  wyd, 1999 rok w Cieszynie, ISBN8391222004, 9788391222003
– Tektyty Relikty Gwiezdnych Wojen- wyd 2000 rok w Cieszynie, ISBN8391222012, 9788391222010
– Ślęza – Polska Atlantyda – wyd 2002 rok w Cieszynie, ISBN 83-912220-2-0
– Status Prawny Meteorytów w Polsce – wyd. 2015 rok – Wadowice, ISBN 978-83-933645-8-9

Ważniejsza biblografia

  • Kotowiecki Andrzej, (2003), Dziewiętnasty polski meteoryt, Meteoryt, 2, 2003, s. 25. Plik PDF.
  • Kotowiecki Andrzej, (2003), Polskie zabytki wykonane z żelaza meteorytowego, Materiały, II Seminarium Meteorytowe, Olsztyn 2003, s. 55-64. Plik PDF.
  • Kotowiecki Andrzej, (2004), Artifacts in Polish collections made of meteoritic iron, Meteoritics & Planetary Science, vol. 39, nr 8, supp., 2004, s. A151-A156. Plik PDF.
  • Kotowiecki Andrzej, (2004), Czy Jezioro Racze na wyspie Wolin może być kraterem meteorytowym?, III Konferencja Meteorytowa, Poznań 2004, s. 63-66. Plik PDF.
  • Kotowiecki Andrzej, (2011), Status prawny meteorytów w Polsce, Meteoryt, 2, 2011, s.18–26. Plik DjVu
  • Legal status of Meteorites Fund in Polar Regions – XXIX International Polar Symposium – Jagiellonian University Krakow, Poland , 19-21 September 2003,
  • Prawna Kontrola Ruchu Osobowego Na Obszarze Traktatu Antarktycznego 1959,XXX International Polar Symposium, Gdynia, 23–25 września 2004,
  • Geneza i ewolucja ustroju politycznego Grenlandii, str. 153 – 172, IUS ET ADMINISTRATIO, Zeszyt 1(5), Rzeszów 2005, Uniwersytet Rzeszowski,
  • Prawna kontrola ruchu osobowego na obszarach polarnych, str. 129 – 142, IUS ET ADMINISTRATIO, Zeszyt 2(6), Rzeszów 2005, Uniwersytet Rzeszowski,
  • Geneza ustroju politycznego Nunavut – arktycznego Terytorium Kanady, str. 55 – 73, IUS ET ADMINISTRATIO, Zeszyt 3(7), Rzeszów 2005, Uniwersytet Rzeszowski,
  • Kotowiecki Andrzej, (2002), Prowadzenie poszukiwań meteorytów za pomocą wykrywaczy do metali a kwestia prawna ich legalności, Meteoryt, 1, 2002. Plik PDF.
  • +Kotowiecki Andrzej, (2004), Gdy znalazłeś meteoryt…, Nieznany Świat, 7, 2004, s. 47-49, 62-63.
  • Kotowiecki Andrzej, (2011), Spotkanie w Vancouver, Meteoryt, 1, 2011, s. 11-13.
  • Kotowiecki Andrzej, (2011), Status prawny meteorytów w Polsce, Meteoryt, 2, 2011, s. 18-26. Plik
  • Łukasz KARWOWSKI1 , Andrzej KOTOWIECKI2 – CIESZYN – NOWY POLSKI METEORYT, ACTA SOCIETATIS METHEORITCAE POLONORUM Rocznik Polskiego Towarzystwa Meteorytowego Vol. 1, 2009,
  • I wiele wiele innych