Przykre jest to, że sporo inteligentnych niby ludzi powtarza populistyczne i demagogiczne brednie na temat uchodźców z Ukrainy i zrównuje ich nielegalnymi nachodźcami pod egidą Putina. A więc tak krótko:
1. Ukraińcy są autentycznymi uchodźcami przed wojną. Typy zza płotu to przeważnie poszukiwacze raju na ziemi, których nawet imigrantami ekonomicznymi nazwać nie można. Może na początku były przypadki autentycznych uchodźców, nie wiedzących co jest grane. Obecnie jest takich coraz mniej a wszyscy wiedzą w czyjej armii są „ciurami”
2. Ukraińców dało się przyjąć bez procedur azylowych, osrodków dla azylantów itp. To byłoby niemożliwe w przypadku imigrantów arabskich i afrykańskich.
3. Różnice kulturowe między Polakami a Ukraińcami istnieją ale są one minimalne w porównaniu z imigrantami z egzotycznych krajów. Małe ilości da się zintegrować – wszak niegdyś wpuściliśmy uchodźców czeczeńskich a zagrożonych Afgańczyków sami przywoziliśmy. Jednak otwarcie granicy z Bialorusią doprowadziłoby do migracji milionów osób, którzy NIGDY by się nie zintegrowali. Natomiast spowodowali by totalną dezintegrację naszego kraju …dla tych co nie rozumieją tego słowa – totalny rozpiździaj
4. I jeszcze sprawa, która jest istotą tego problemu – przyjmując w 2021r. imigrantów z białoruskiej granicy nie bylibyśmy w stanie przyjąć potem Ukraińców. W ogóle nie bylibyśmy w stanie zająć się pomocą Ukrainie. A to, pomimo różnych sprzeczek i konfliktów z Ukrainą, jest nasza racja stanu wobec wspólnego wroga, którym jest Rosja.
5. Pomoc Ukraińcom też kosztuje ale kosztuje mniej niż przyjmowanie migrantów z innych kontynentów. Poza tym wiekszość Ukraińców pracuje i płaci podatki.
Polski prawnik, dziennikarz i felietonista, były opozycjonista. Urodził się 11 kwietnia 1968 roku w Gdańsku. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego, Wydz. Prawa i Administracji (1993), następnie studiów podyplomowych: ochrona środowiska na Universitas Istropolitana w Bratysławie (1994), prawo międzynarodowe w zakresie ochrony środowiska na University of Washington w Seattle (1997).
Od 1985 członek Federacji Młodzieży Walczącej w III LO w Gdańsku, współorganizator tzw. przerw milczenia, kolporter podziemnych wydawnictw, m.in. pisma „Monit” (z Maciejem Nowickim). Od 1986 uczestnik Ruchu WiP, redaktor pisma „A Cappella” (od nr. 2, 1986); 16 XI 1986 uczestnik pielgrzymki do grobu Ottona Schimka w Machowej; 16 XII 1986 współorganizator manifestacji w obronie Świadków Jehowy i więźniów sumienia przed Halą Olivia w Gdańsku. Wiosną 1988 współorganizator happeningu „Topienie Marzanny” (symbolizującej gen. Wojciecha Jaruzelskiego); zatrzymany, przetrzymywany w AŚ w Gdańsku; w V i VIII 1988 z innymi członkami WiP i Federacji Młodzieży Walczącej organizował Grupy Pomocy Strajkowej dla robotników Stoczni Gdańskiej im. Lenina, drukował ulotki, plakaty, zaopatrywał stoczniowców w żywność. W 1988 współzałożyciel Klubu Więźnia Granic (z Krzysztofem Galińskim, Wojciechem Błażkiem, Adamem Jagusiakiem, Małgorzatą Tarasiewicz), 11 XI 1988 z W. Błażkiem zorganizował demonstrację w urzędzie paszportowym pn. „Paszport dla każdego”; zatrzymany na 48 godz., skazany przez kolegium ds. wykroczeń na 30 dni prac społecznych, po zignorowaniu tej kary skazany na 15 dni więzienia. Uczestnik wielu happeningów, m.in. koncertu kapeli Zbuntowana Publiczność na festiwalu zorganizowanym przez Krzysztofa Skibę w Łodzi, dwóch hyde parków: w Białogórze (1988) i Lubieszowie (1989). W VI 1988 współautor (z Januszem i Cezarym Waluszkami, Wojciechem Mazurem, Krzysztofem Galińskim) manifestu Międzymiastówki Anarchistycznej „Ruch Anarchistyczny – tak!”, przez krótki okres działacz MA.
1989-1990 w NZS na UG, członek Komisji Międzyuczelnianej, redaktor (z Bogdanem Kunachem, Maciejem Barańczykiem, Piotrem Owczarkiem, Jackiem Molestą, Klaudią Moszczyńską) pisma „Albo”. W 1991 współzałożyciel (z Mariuszem Romanem, Andrzejem Czaplickim) Wolnego Syndykatu Studentów, redaktor pisma „Via Spei”. 1994-1996 pracownik firmy ZWIK w Gdańsku, do 1995 dodatkowo specjalista ds. importu w firmie MOD-TAP w Starogardzie Gdańskim, 1998-2000 pracownik Gospodarstwa Pomocniczego Kancelarii Premiera RP (naczelnik Wydz. Prawno-Organizacyjnego, następnie specjalista w Wydz. Poligraficznym), w 2000 specjalista w Departamencie Systemu Informacji MSZ, 2000-2001 pracował nad promowaniem w Internecie rządowych ośrodków wypoczynkowych, od 2001 utrzymuje się z prac dorywczych.
Nagrodzony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), medalem Za Udział w Strajku 1988 (2008), odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za działalność opozycyjną.
20 I 1987 – 5 X 1989 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Gdańsku w ramach SOR krypt. Alternatywa (mimo zamknięcia SOR inwigilowany do 9 IV 1990).
Zostaw komentarz