Premier Donald Tusk: „Czasy pokoju się skończyły, era powojenna się zakończyła. Żyjemy w nowych czasach. W epoce przedwojennej”.
Wicepremier i minister obrony Władysław Kosiniak-Kamysz: „W obliczu największego zagrożenia dla suwerenności Polski od zakończenia II wojny światowej bezpieczeństwo jest nie tylko racją stanu, jest najważniejszym zadaniem w tej kadencji”.
……………………………….
Jednak państwo polskie ma kłopot z obronnością. Od 1989 r., gdy Polacy zaczęli odzyskiwać państwo, kolejne rządy zaniedbywały potrzeby sił zbrojnych, przemysłu obronnego, przygotowanie społeczeństwa do obrony.
Jak wyglądają dziś główne problemy z jakimi państwo polskie musi uporać się w sferze obronności?

REKLAMA

Kłopot czwarty: Granica
Agresywni „nachodźcy” Łukaszenki pojawiają się na granicy uzbrojeni w noże i dzidy. Taką dzidą zabili jednego z naszych żołnierzy. Tymczasem „humanitaryzm” rządzącej koalicji 13 grudnia nie pozwala żołnierzom na używanie broni. Ci, którzy odważyli się w obronie wystrzelić są właśnie ścigani karnie przez „bodnarową’ prokuraturę, Żandarmeria Wojskowa, pod nowym „kosiniakowym” dowództwem, zakuła ich w kajdanki.

Premier Donald Tusk zapewnia: „Naszej granicy bronić będziemy wszystkimi dostępnymi środkami. Wojsko, Straż Graniczna i Policja mogą liczyć na moje pełne wsparcie. Jestem pod wrażeniem waszej odwagi, profesjonalizmu i poświęcenia.”

Rząd Tuska przyjął projekt nowelizacji kilku ustaw autorstwa MON, które miały usprawnić działania wojska, policji i Straży Granicznej na granicy. Do kodeksu karnego miały być wprowadzone przepisy, które w sposób szczególny chronią żołnierza w sytuacji użycia broni lub środków przymusu bezpośredniego. Tuż przed posiedzeniem rządu – w czasie Stałego Komitetu RM – wiceminister obrony Cezary Tomczyk z PO usunął z przygotowywanego projektu ustawy zapisy chroniące żołnierzy, którzy użyją broni także w sytuacji siłowego przekroczenia granicy, m.in. przy użyciu pojazdów czy z użyciem niebezpiecznych narzędzi. To jest pogorszenie sytuacji, którą mieliśmy do tej pory. Żołnierz, który został skierowany do ochrony granicy korzystał z uprawnień, które miała Straż Graniczna. Mógł użyć środków przymusu bezpośredniego, włącznie z użyciem broni służbowej. Mógł to zrobić w momencie kiedy ktoś nielegalnie przekraczał granicę używając przy tym niebezpiecznych narzędzi. W takiej sytuacji żołnierze i funkcjonariusze mieli prawo strzelać. A tymczasem wydaje się, że mamy pogorszenie warunków w jakich będą mogli operować bronią. Tak wygląda „wsparcie” Tuska dla obrońców polskiej granicy!

MON zapowiada nadzwyczajne środki w obronie granicy. Odbyła się konferencja na której minister Kosiniak-Kamysz, wiceminister Tomczyk i szef SG WP gen. Kukuła przedstawili projekt pt. Tarcza Wschód. Można by temu przyklasnąć, ale…poza przedstawionymi na konferencji slajdami chyba nic więcej nie ma. Do MON udali się posłowie PiS z kontrolą poselską chcąc poznać szczegóły przejętego projektu i okazało się, że żadnych planów nie ma.

Usłyszeliśmy na konferencji, iż zrealizowanie projektu ma kosztować 10 mld PLN, co wydaje się małą kwotą, biorąc pod uwagę rozmach zapowiadanych umocnień i fortyfikacji. Do tego ten potężny zamiar ma być zrealizowany w błyskawicznym tempie – do 2028 roku – w niecałe cztery lata?

Ostatnio Premier Tusk zapewniał, że UE będzie uczestniczyć z sfinansowaniu budowy Tarczy Wschód. W zapisanych konkluzjach posiedzenia na którym miano o tym postanowić nie ma na ten temat ani słowa. Także kanclerz Scholz zaprzeczył, aby istniał jakiś zamiar sfinansowania polskiego projektu. Można więc nabrać podejrzeń, że mamy do czynienia z nieprzemyślanym i niedopracowanym i nieuzgodnionym z sojusznikami pomysłem. Nie wiadomo zresztą, czy Tarcza Wschód ma poprawić warunki służby na granicy, zwłaszcza, że obrońcom nie wolno strzelać bowiem mogą uszkodzić napastników.

Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.