Bywają w życiu chwile naprawdę spontanicznego, szczerego szczęścia.
Wczoraj pozyskałam informacje, że kolejny z moich poznanych wirtualnie „dzieciaczków” – obecnie już dorosłych osób okazał piękny umysł.
Przekonuje to, że osoby zaburzone Zespołem Aspergera przy ogromnym zaangażowaniu bliskich w procesie usprawniania zdobywają wysokie szczyty.
Miło, że trzy osoby studiują prawo.
Trudny kierunek, z którym świetnie sobie radzą.
Nie, nie wyzbyli się zaburzenia. Ono cały czas ich osacza.
Reakcja na bodźce pochodzące z otoczenia, kontakty społeczne są różne.
Przyswajanie wiedzy w danym obszarze dla wielu z nich jest fenomenalne.
Jedna z Mam napisała, że syn zaliczył pierwszy rok studiów ze średnią 4,7 !!!
Pamiętam doskonale, jak chłopiec kilka lat temu przedzwonił do mnie i powiedział – „ posłuchaj babcia, jak ja gram „.
W sierpniu usłyszałam dźwięk kolędy.
Wzruszenie ogromne.❣️
Właśnie ten chłopiec zaliczył pierwszy rok studiów na UJ Wydział Prawa.
Oczywiście nie wszyscy przeskoczyli takie poprzeczki.
Jaka była moja rola wobec tych osób ?
Zwyczajnie prosta.
Wspieranie rodziców, kiedy przechodzili kryzysy. Wysłuchanie.
Pisanie pism wobec krzywdzących decyzji różnych podmiotów.
Nade wszystko wspólne poszukiwania ścieżek, żeby było lżej.
Nie wszystkim niestety mogłam pomóc.
Bywało, że nagle kontakty urywały się np. po wygranych sprawach, bądź nie znam ich wyników.
Nic nie szkodzi. Pomogłam i to jest najważniejsze.
Dzisiaj idąc do sklepu spotkałam Mamę z zaburzonym autyzmem synkiem.
Maluch spytał…przytulisz mnie ?
Jasne Skarbie…🥰
Te dzieci zazwyczaj unikają dotyku.
Możliwość przytulenia dziecka, które samo o to prosi – radość ogromna.
Sumując – kochajmy innych, pomagajmy, wspierajmy choćby dobrym słowem.
Może nie natychmiast, ale w odpowiednim czasie ktoś sprawi, że i Ty poczujesz dotyk szczęścia.
Dżem – „Do Kołyski”…
Zostaw komentarz