„Mój Patriotyzm” – Koncert dla rtm. Witolda Pileckiego w Braniewskim Centrum Kultury
Rotmistrz Pilecki patronem i przewodnikiem młodych.
Uczył młodzież dyscypliny, wytrzymałości, odwagi, współpracy, odpowiedzialności za drugiego człowieka a przede wszystkim umiłowania wolności
Witold Pilecki, szkoląc – wojskowo i jeździecko – młodych chłopców w Konnym PrzysposobieniuWojskowym „Krakus” w rodzinnym majątku Sukurcze (1932-39), wymagał od nich niewiele mniej niż od siebie. Uczył ich dyscypliny, wytrzymałości, odwagi, współpracy, odpowiedzialności za drugiego człowiekaa przede wszystkim umiłowania wolności. Okazało się, że nauczył ich skutecznie, bo przez siedem lat z rzędu wygrywali zawody o ułański buńczuk. Do konkurencji ocenianych indywidualnie i zbiorowo należały m.in. skok przez wał, skok przez przeszkodę, rąbanie łozy, władanie szablą z kulą ze słomy, strzelanie, bieg na orientację czy galop plutonu. Młody Pilecki był wcześniej organizatorem skautingu na Wileńszczyźnie, ochotnikiem I WŚ, kawalerzystą wojny z bolszewikami 1920 r. ułanem polskiego wojska w Kampanii Wrześniowej 1939. Już w listopadzie ’39 zakładał struktury Polskiego Państwa Podziemnego, rok później był ochotnikiem do Auschwitz. Przez 947 dni współtworzył Związek Organizacji Wojskowej, która miała m.in.na celu nieśćpomoc więźniom KL Auschwitz i zawiadomić świat o niemieckim barbarzyństwie. W 1943 r. skutecznie uciekł z niemieckiego obozu śmierci, ale ucieczkę zorganizował dopiero wtedy, gdy zniesiono odpowiedzialność zbiorową za taki czyn. Był współtwórcą tajnej organizacji „NIE”. W powstaniu 1944 początkowo służył jako szeregowy żołnierz Zgrupowania „Chrobry II”, później został jego dowódcą. Przez 14 miesięcy, gdy wyszedł z Warszawy po upadku powstania, przez Lamsdorf, Murnau, gdzie osadzono go w stalagu z innymi, z Rzymu do Porto San Giorgio (gdzie spisał „Raport Witolda”), a potem z Bolonii, przez Pragę, Katowice, Kraków, Zakopane, Częstochowę w grudniu 1945 dotarł powrotem do Warszawy.Na rozkaz gen. Władysława Andersa miał budować w okupowanym przez komunistów kraju struktury wywiadowcze II Korpusu Polski Sił Zbrojnych na Zachodzie. 25 maja 1948 roku o 21:30, po nieuczciwym procesie, został zastrzelony w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie na mocy wyroku sądu wojskowego (skazującego go na trzykrotną karę śmierci, odebranie praw obywatelskich, konfiskatę mienia, degradację ze stopnia rotmistrza do szeregowca).
REKLAMA
Takiemu bohaterowi w 71. rocznicę jego śmierci poświęcony będzie koncert pt: „Mój Patriotyzm” w Braniewskim Centrum Kultury ul. Katedralna 9. Jego organizatorem jest Marcin Chmielewski, który od dwóch lat zabiega o to, by nowo powstały most w Braniewie nosił imię Witolda Pileckiego.
Sobota 25 maja godzina 17:00 wstęp wolny
Koncert odbędzie się pod honorowym patronatem Burmistrza Miasta Braniewa oraz Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W koncercie zagrają: Julia Smujkis, Martyna Kobylińska oraz Zespół Warmia Braniewo.
Gwiazdami wieczoru będą: Norbert Smoła Smoliński i Amelia Ślusarek.
Serdecznie zapraszamy i polecamy!
Partnerami koncertu są: Fundacja Gdzie z Krakowa, Fundacja Zwycięska Misja z Otwocka, Stowarzyszenie NBR 2006, Studio Reklamy Twentyone, Braniewskie Centrum Kultury. Patronatem medialnym wydarzenie objęli: Portal Braniewo, Tv Braniewo 24, Radio Olsztyn, TVP3 Olsztyn.
Tomasz Trzciński - polski pianista, dyrygent, kompozytor, aranżer i pedagog.
Studiował teorię muzyki i kompozycji w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku a następnie kontynuował studia na Uniwersytecie im. Johannesa Gutenberga w Moguncji (RFN) studiując fortepian pod kierunkiem wybitnej polskiej pianistki - Prof. Lidii Grychtołówny, a także dyrygenturę orkiestrową, i chóralną u maestro Prof. Josharda Dausa. Interpretację muzyki współczesnej pogłębiał u Prof. Manfreda Reicherta (Ensemble 13). Muzykę jazzową studiował u sławnych muzyków: Vitolda Reka (cb.) (Witold Szczurek) i prof. Janusza Stefańskiego (dr.). Artysta prowadzi od lat intensywną działalność koncertową, twórczą i wydawniczą, oraz pedagogiczną.
Tomasz Trzciński odznaczony został w roku 2018 medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis w kategorii muzyka przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, który nadawany jest osobom szczególnie wyróżniającym się w dziedzinie twórczości artystycznej, działalności kulturalnej lub ochronie kultury i dziedzic-twa narodowego
Jego główną domeną i pasją są wirtuozowskie fortepianowe improwizacje solowe, których jest eksploratorem i innowatorem. Kształto-wanie własnego stylu rozpoczął już odroku 1999. Realizacja koncertowych – improwizowanych suit fortepianowych, opublikowanych w cyklu Piano Exploration Vol. I-VIII (2014) dała jego muzyce trwały fundament. Idee te wzbogacał w latach 2005-2014 o interpretacje dzieł współczesnych polskich i światowych twórców na projektach Dialogi z fortepianem. W latach 2014-2018 dokonał znaczącego roz-woju idei twórczej łącząc dotychczasowe doświadczenia z inspiracjami płynącymi z polskiej muzyki klasycznej, religijnej jak i patrio-tycznej, ludowej, filmowej oraz jazzu. Powstające wóaczas na żywo i efektowne dzieła koncertowe opublikował w sieci, na płytach CD, i w filmach. Do wybitnych osiągnięć artysty należą albumy:
◆ "Niezwyciężonym" (2016) - z koncertów w Muzeum Powstania Warszawskiego, i Belwederze z projektu „Rotmistrz Pilecki - Bohater Niezwyciężony” pod patronatem honorowym Prezydenta RP dr Andrzeja Dudy. Dzieło zamówione przez Narodowe Centrum Kultury, i zadedykowane Powstańcom Warszawskim, Żołnierzom Wyklętym i Rtm. Witoldowi Pileckiemu.
◆ "Co mu w Duszy Grało" oraz "Live in Wadowice" - z koncertów w Szczecinie, i Wadowicach (2014-2017) poświęconych osobie i przesłaniu Św. Jana Pawła II:
◆ "Polskie melodie" Vol. 1 i Vol. 2 (2017) - cykle zawierające wirtuozowskie interpretacje znanych polskich pieśni, melodii ludowych, i kolęd.
◆ "Magic Music" (2015) - collage muzyki elektronicznej, dźwięków natury, utworów Fryderyka Chopina, i improwizacji.
Tomasz Trzciński jako pierwszy pianista na świecie dokonał własnych koncertowych interpretacji najsłynniejszego dzieła solowego Keitha Jarretta - THE KÖLN CONCERT, wydając je na albumie 2CD pt. "Blue Mountains" (2006), i do sieci, w zbiorach: "Around The Köln Concert", Vol. I i II (2006/2009), oraz "Fantasia" (2016). Nagrania te mają na platformie You Tube miliony wyświetleń. Otrzymały także cenne recenzje polskich i zgaraniczynych słuchaczy:
„Słucham tego nagrania po raz kolejny z nieukrywaną satysfakcją… ta wersja rozszerza mój odbiór.“
(Dr Jakub Żmidziński z UA w Poznaniu o Blue Mountains, Prace Pienińskie nr 27).
"Jego frazowanie, dobór temp, wydobycie dźwięku (uderzenie), skala dynamiki jaką dysponuje, dyskretne
użycie elementów perkusyjnych – wszystko to jest indywidualnym osiągnięciem pianistycznym, i to jakim!"
Trzciński ukazuje się jako wybitny wirtuoz i wyrafinowany artysta dźwięku.
(Dr Heinrich Brinkmöller-Becker dla NRWjazz.de w recenzji po koncercie w Planetarium w Bochum)
Artystę prezentowano wielokrotnie w głównym radio publicznym WNYC, w Nowym Jorku, USA, w audycji New Sounds cenionego krytyka muzycznego Johna Schaefera. Jego nagrania zajęły trzykrotnie pierwsze miejsca, i wiele złotych wyróżnień, w rankingu popularnego brytyjskiego portalu muzycznego BEAT100 (2012-2015). W komercyjnych mediach streamingowych liczba odwiedzin jego utworów przekracza 20 milionów wejść.
Tomasz Trzciński to także autor fortepianowych transkrypcji utworów sławnego afrykańskiego muzyka jazzowego – Abdullaha Ibrahima (vel Dollara Branda), wydanych w zbiorze African Songs przez Schott Music International Mainz (2013), a także licznych aranżacji dla orkiestr symfonicznych, i dętych, z którymi współpracuje jako instruktor, i dyrygent. Obok muzyki Tomasz Trzciński pasjonuje się także fotografią pejzażową, którą można obejrzeć wmultimedialnej galerii internetowej na jego stronie. Od roku 2018 prowadzi własne studio fortepianu, gdzie naucza gry na tym instrumencie bezpośrednio i online. https://Pianoexplorations.com
Witold Pilecki, szkoląc – wojskowo i jeździecko – młodych chłopców w Konnym Przysposobieniu Wojskowym „Krakus” w rodzinnym majątku Sukurcze (1932-39), wymagał od nich niewiele mniej niż od siebie. Uczył ich dyscypliny, wytrzymałości, odwagi, współpracy, odpowiedzialności za drugiego człowieka a przede wszystkim umiłowania wolności. Okazało się, że nauczył ich skutecznie, bo przez siedem lat z rzędu wygrywali zawody o ułański buńczuk. Do konkurencji ocenianych indywidualnie i zbiorowo należały m.in. skok przez wał, skok przez przeszkodę, rąbanie łozy, władanie szablą z kulą ze słomy, strzelanie, bieg na orientację czy galop plutonu. Młody Pilecki był wcześniej organizatorem skautingu na Wileńszczyźnie, ochotnikiem I WŚ, kawalerzystą wojny z bolszewikami 1920 r. ułanem polskiego wojska w Kampanii Wrześniowej 1939. Już w listopadzie ’39 zakładał struktury Polskiego Państwa Podziemnego, rok później był ochotnikiem do Auschwitz. Przez 947 dni współtworzył Związek Organizacji Wojskowej, która miała m.in. na celu nieść pomoc więźniom KL Auschwitz i zawiadomić świat o niemieckim barbarzyństwie. W 1943 r. skutecznie uciekł z niemieckiego obozu śmierci, ale ucieczkę zorganizował dopiero wtedy, gdy zniesiono odpowiedzialność zbiorową za taki czyn. Był współtwórcą tajnej organizacji „NIE”. W powstaniu 1944 początkowo służył jako szeregowy żołnierz Zgrupowania „Chrobry II”, później został jego dowódcą. Przez 14 miesięcy, gdy wyszedł z Warszawy po upadku powstania, przez Lamsdorf, Murnau, gdzie osadzono go w stalagu z innymi, z Rzymu do Porto San Giorgio (gdzie spisał „Raport Witolda”), a potem z Bolonii, przez Pragę, Katowice, Kraków, Zakopane, Częstochowę w grudniu 1945 dotarł powrotem do Warszawy. Na rozkaz gen. Władysława Andersa miał budować w okupowanym przez komunistów kraju struktury wywiadowcze II Korpusu Polski Sił Zbrojnych na Zachodzie. 25 maja 1948 roku o 21:30, po nieuczciwym procesie, został zastrzelony w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie na mocy wyroku sądu wojskowego (skazującego go na trzykrotną karę śmierci, odebranie praw obywatelskich, konfiskatę mienia, degradację ze stopnia rotmistrza do szeregowca). 
Zostaw komentarz