Nowa specustawa obronna to krok w dobrą stronę

Według mojej oceny, nowa specustawa obronna to krok w dobrą stronę, gdyż rzeczywiście przyspiesza i upraszcza procesy inwestycyjne związane z bezpieczeństwem państwa.

REKLAMA

Jej zaletą jest wprowadzenie jednej decyzji administracyjnej zamiast szeregu pozwoleń, co skraca czas realizacji inwestycji.

Pozytywnie oceniam wyraźny podział na inwestycje strategiczne i kluczowe oraz wprowadzenie stref ochronnych wokół obiektów wojskowych z gwarancją odszkodowań dla właścicieli.

Bardzo istotnym elementem jest Narodowy Program Gotowości Zbrojeniowej, który wzmacnia krajowy przemysł obronny, a także możliwość szybszego pozyskiwania nowoczesnych systemów, zwłaszcza bezzałogowych i przeznaczonych do ich zwalczania, z pominięciem skomplikowanych procedur zakupowych.

Ustawa nie jest jednak pozbawiona wyzwań. Uproszczenie procedur środowiskowych i wodnoprawnych, choć potrzebne z punktu widzenia czasu, może rodzić napięcia z lokalnymi społecznościami i organizacjami ekologicznymi, nawet jeśli przewidziano mechanizmy rekompensat.

Pojawia się też pytanie o przejrzystość przyspieszonych postępowań zakupowych. Pominięcie prawa zamówień publicznych daje elastyczność, ale wymaga dużej dbałości o transparentność, aby uniknąć zarzutów o nieprawidłowości.

Kolejnym wyzwaniem będzie sprawne wdrożenie przepisów w praktyce. Czy administracja i inwestorzy poradzą sobie z nowymi rozwiązaniami w takim tempie jakiego oczekuje ustawodawca?

Tak czy owak, specustawa daje państwu narzędzia do szybszej budowy infrastruktury i wzmocnienia zdolności obronnych. Tak naprawdę, jej skuteczność będzie zależała od tego, jak uda się zrównoważyć tempo realizacji inwestycji z poszanowaniem interesów społecznych i przejrzystością działań…

O autorze: Andrzej Pawlikowski

(ur. 15 października 1969 roku w Zakopanem) – generał brygady Biura Ochrony Rządu. W latach 2006–2007 i 2015–2017 szef BOR, profesor wizytujący Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie. Jest absolwentem Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki (magister inżynier, 1994) oraz studiów podyplomowych na Wydziale Strategiczno-Obronnym Akademii Obrony Narodowej w zakresie obronności państwa (2000). Ukończył Wyższy Kurs Obronny w Akademii Obrony Narodowej (2007) oraz Kurs Protokołu Dyplomatycznego w Akademii Dyplomatycznej Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (2010). Od 1995 w BOR. W latach 1997–2001 szef ochrony bezpośredniej Ministra Spraw Zagranicznych RP i równocześnie w 1999 Przewodniczącego OBWE. W latach 2002–2005 przedstawiciel RP na posiedzeniach Grupy Roboczej ds. Współpracy Policyjnej przy Radzie Unii Europejskiej oraz Grupy Roboczej ds. Zwalczania Terroryzmu przy OBWE. W latach 2004–2005 pełnił funkcję szefa Wydziału Organizacji i Współpracy Międzynarodowej BOR. Uczestniczył w pracach szeregu zespołów międzyresortowych dot. problematyki bezpieczeństwa państwa m.in. w latach 2006–2007 był stałym członkiem Międzyresortowego Zespołu ds. Zwalczania Terroryzmu oraz od 2002 do 2007 Polsko-Amerykańskiej Grupy ds. Zwalczania Terroryzmu. Od 26 października 2006 do 27 listopada 2007 szef BOR. Od 10 stycznia 2009 do 10 października 2010 szef pionu szkolenia w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym. Od 2013 do 2014 współtwórca oraz wiceprezes zarządu BINASE (Business & Intelligence Security Service) – polskiej prywatnej firmy łączącej funkcję elitarnego think tanku z usługami doradztwa strategicznego w zakresie wywiadu konkurencyjnego i bezpieczeństwa biznesu. 24 września 2015 został doradcą społecznym prezydenta RP Andrzeja Dudy. Przestał pełnić tę funkcję 3 grudnia 2015, w związku z ponownym objęciem stanowiska szefa BOR. 30 sierpnia 2016 został mianowany przez Prezydenta RP na stopień generała brygady. 27 stycznia 2017 podał się do dymisji, wskazując względy zdrowotne.