Spójrzmy jak przebiegały działania wojenne w 1939 r.
Uwaga: to ostatni odcinek!
===============================


VI. Polska. Agresja sowiecka 17 września.

Nie można stwierdzić, czy drugi termin francuskiej ofensywy na Niemcy 21 września byłby dotrzymany. Nie można tego ustalić bowiem 17 września Sowieci napadli na Polskę i kampania polska tym samym była przegrana.

W agresji sowieckiej na Polskę brały udział 2 korpusy pancerne, 9 samodzielnych brygad pancernych, 14 dywizji kawalerii i 31-39 dywizji piechoty. Łącznie około 1 mln żołnierzy, ponad 5000 pojazdów pancernych, 4500 dział i 1000 samolotów. Uderzyły: Front Białoruski (dowódca Michaił Kowalow) w kierunku na Wilno – Grodno – Wołkowysk – Brześć n. Bugiem; Front Ukraiński (dowódca Siemion Timoszenko) atakujący na Kowel – Włodzimierz Wołyński – Sokal-Stanisławów – Kołomyję.

Był to śmiertelny cios zadany przez Stalina polskiej obronie (wg danych rosyjskich po 17 września Sowieci zagarnęli uzbrojenie dla 20 dywizji piechoty i amunicję na 27 dni walki).

Upadło morale polskiego wojska, rozpadały się walczące dotąd dzielnie oddziały, inne usiłowały przedostać się na Węgry, do Rumunii. Biorąc pod uwagę, że polskie oddziały podejmowały walkę tylko wtedy, gdy były atakowane przez Sowietów, a działania trwały stosunkowo krótko straty sowieckie były jednak znaczne. Szacunki mówią o 20 tys. strat sowieckich w ludziach. Polacy zestrzelili co najmniej 68 samolotów wroga. Z rosyjskich danych współcześnie ogłoszonych dowiadujemy się też, że z jednostek pancernych ubyło 461 czołgów, popsuły się, ale cześć musieli zniszczyć Polacy.

Władze RP i Naczelny Wódz zdecydowane prowadzić walkę zagrożone bezpośrednio przez wojska sowieckie ewakuowały się do sojuszniczej Rumunii. Nie mogły przewidzieć, że zostaną internowane, o co zabiegali Francuzi zdający sobie sprawę, że spotkają się z zarzutami niewykonania zobowiązań sojuszniczych, jeśli „sanacyjne” władze RP znajdą się w Paryżu. Przy pomocy antysanacyjnej opozycji stworzyli inny ośrodek władzy (gen. Sikorski).

Przegrana kampanii 1939 r. nie przekreślała szans na zwycięstwo w wojnie. Polskie państwo i armia działały – władze i wojsko na Zachodzie, państwo podziemne i armia w podziemiu (SZP-ZWZ-AK) w kraju. Przegrana nastąpiła dużo później, w Teheranie i w Jałcie, gdy sojusznicy wydali Polskę Stalinowi. Jednak od 17 września 1939 r. „sanacja” nie odpowiadała za polską politykę, odpowiadali za nią jej zaciekli polityczni przeciwnicy, premier gen. Władysław Sikorski, a po jego śmierci w katastrofie gibraltarskiej premier Stanisław Mikołajczyk.
……………………..………………………………
Dokładnie 17 września 1993 r. zakończyło się wycofywanie wojsk rosyjskich z Polski. Następnego dnia o godzinie 5.30 z Dworca Wschodniego w Warszawie wyruszyło pociągiem do Moskwy ostatnich 24 rosyjskich oficerów, w tym pięciu generałów. Między 1939 r. a 1993 r. minęło pół wieku.

Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.