Profesor Zbigniew Lew Starowicz nie żyje

Dziś odszedł od nas
wybitny człowiek, wybitna postać
naukowca na miarę XXI wieku.
..
Miałem okazję znać go od wielu lat
osobiście. To był wielki zaszczyt dla mnie.
Lew Starowicz nie był tylko postacią medialną
był Człowiekiem – Symbolem oraz
mentorem – wielu polskich naukowców.
.
Mimo upływu lat zachował w sobie
wręcz dziecięcą ciekawość świata.
Miałem wrażenie – że on nigdy nie pracował
a raczej realizował swoją pasję w życiu.
Samo zaś życie – traktował jako przygodę
w wędrówce poznawczo- czaso-przestrzennej.
.
Kilka lat temu – ciężko przeżył odejście
swojej żony – która była dla niego
nie tylko partnerką życiową ale również
partnerką intelektualną i wierną towarzyszką
w nieustającej podróży poznawczej.
.
Lew Starowicz
był szanowanym wszędzie bardzo dobrym
człowiekiem który zachłannie chciał poznać
jak najlepiej różne wycinki świata …..
By poznać tajemnicę zegarmistrza tego świata.
.
Teraz albo do niego odszedł
albo sam stał się jego cząstką ….

REKLAMA

Żegnaj Zbyszku ….

O autorze: Piotr Tymochowicz

Nie skończyłem studiów, nie chciało mi się pisać pracy dyplomowej - a mimo to przez ostatnie 30 lat zajmuję się fizyką teoretyczną - będę publikować kilka książek o kosmologii. Nie jestem z wykształcenia matematykiem, a zajmuję się matematyką również 30 lat i jestem dumny ze swojego dowodu "Hipotezy Riemanna". Nie jestem psychologiem ani psychiatrą, ale chciałbym zaproponować "Nową Psychologię" zupełnie inaczej definiującą człowieka i jego rolę w świecie. Nie jestem, nigdy nie byłem ani nie będę ani specjalistą od wizerunku ani tym bardziej PR-u. Jak mógłbym być z taką fryzurą jaką mam i takim ubiorem oraz przy tak skrajnie negatywnym zdaniu o większości dziennikarzy polskich? Przecież PR musi się opierać o współpracę z dziennikarzami, a ja większość mam dupie. Kim jestem w swoim mniemaniu? Skromnym komunikatorem, który uczył wywierania wpływu w oparciu o komunikację otwartą kilka osób na świecie oraz kreatorem ludzi biznesu i kilku polityków. I to wszystko. Marzenie? Zrealizować w praktyce Wielki Sen Ludwika von Wittgensteina. I to mi wystarczy.