Gospodarka socjalistyczna zaraz po wojnie była skupiona nie tylko na likwidacji dużej własności prywatnej rolnej, ale pociągnęła za sobą też pacyfikację drobnej własności kupieckiej oraz rzemieślniczej. Władze zmuszały kupców i rzemieślników do likwidacji prywatnych sklepów i zakładów. Jedyną ucieczką przed szykanami jaka była możliwa było oparcie się o ideę ruchu spółdzielczego, który działał już na terenie wadowickim od końca XIX wieku. Dlatego też  latach 1947 do 1950 następuje główny wysiłek rzemieślników w aktywizowaniu prywatnego rzemiosła w uspołecznione zakłady pracy. Było to „pospolite ruszenie” kilkudziesięciu rzemieślników, którzy wnosząc swój kapitał zakładowy, własne maszyny i urządzenia a przede wszystkim stanowiska pracy zaczęli tworzyć ruch spółdzielczy i spółdzielnie. I tak powstają następujące spółdzielnie zakładane w Wadowicach:

REKLAMA

– Powiernicza Spółdzielnia Członków Cechów Skórzanych założona w 1947 roku,4

– Pomocnicza Spółdzielnia Członków Cechu Krawców założona w 1949 roku,

– Spółdzielnia Pracy Obuwia założona w 1949 roku,

– Spółdzielnia Pracy Fryzjerów założona w 1950 roku,

W roku 1956 połączono w/w Spółdzielnie w Powiatową Spółdzielnię Usług Rzemieślniczych a w 1960 roku w Powiatową Spółdzielnię Usług Wielobranżowych. Nastąpił szybszy rozwój usług oprócz produkcji obuwia, ubrań męskich, ubranek młodzieżowych, spodni damskich i męskich. Rozwijano usługi remontowo-budowlane i ślusarstwa ogólnego.

W 1966 roku Spółdzielnia osiągnęła przerób w wysokości 7.738 tys. złotych w tym usług dla ludności 5.559 tys. złotych a w roku 1975 przerób ogółem wynosił 28.874 tys. złotych w tym 23.940 tys. złotych usług dla ludności. W tym okresie dużym powodzeniem cieszyły się zakłady na rozrachunku zryczałtowanym. Forma ta dawała duże możliwości wprowadzania nowych branż usługowych. Spółdzielnia realizując uchwały i wytyczne Rady Ministrów mogła wykorzystywać wolne środki na wznoszenie nowych obiektów rozszerzając tym samym bazę usługową i socjalną. Z ważniejszych wykonanych zadań inwestycyjnych należy wymienić m.in.:

– budynek mieszkalny na oś. Wadowity wybudowany w 1958 roku,

– pawilon usługowy oddany do użytku w Wadowicach w roku 1968, w którym zlokalizowano 11 zakładów usługowych, biura i świetlice,

– pawilon usługowy w Kalwarii Zebrzydowskiej wybudowany w 1966 roku,

– pawilon stolarski w Wadowicach oddany do użytku w 1969 roku, 

– pawilon usług motoryzacyjnych oddany do użytku w 1969 roku,

– zakupiony i zaadoptowany budynek w Kalwarii Zebrzydowskiej oddany do eksploatacji w 1973 roku w którym zlokalizowano zakład ślusarski.

Ilość zakładów dynamicznie wzrosła z 77 w roku 1968 do 114 w roku 1976. Dla zabezpieczenia kadry Spółdzielnia w szerokim zakresie prowadziła naukę praktyczną zawodu, gdzie połowa pracowników stanowili byli uczniowie po skończonej nauce zawodu.

Oprócz rozwoju gospodarczego, dużą wagę poświęcano życiu kulturalnemu i społeczno-wychowawczemu.  Mocną formą różnego rodzaju działalności społeczno-wychowawczej były organizowane imprezy dla załogi oraz wycieczki krajoznawcze w trakcie których nawiązywały się kontakty z rodzinami pracowników. W ten sposób wytworzona dobra atmosfera dobrze wpływała na rozwijanie współzawodnictwa międzyzakładowego i międzyspółdzielczego czego efektem były wysokie miejsca w woj. Krakowskim a także  w kraju i tak: za rok 1971 – I miejsce w woj. krakowskim i II-gie w kraju, za 1972 rok – I miejsce w woj. krakowskim i III-cie w kraju, za rok 1973 – I miejsce w woj. krakowskim i II-gie w kraju. W 1952 roku powstał zespół chóralny, który święcił wiele sukcesów w kraju. Powstały zespoły: recytatorski dziecięcy, kwartet męski, tercet wokalny, chór męski i chór mieszany oraz muzyczny. Zespoły te dawały przeciętnie ok. 60 występów w roku. Przez okres 20 lat przewinęło się przez nie ponad 2000 osób.  Zespoły te zdobyły wiele dyplomów, odznaczeń i wyróżnień. Trudno nie wspomnieć o ludziach, których wkład i zaangażowanie poświęcanie czasu prywatnego, przyczyniło się do osiągnięcia tak poważnych sukcesów. Czołową postacią w grupie społeczników z tego okresu był Józef Czuba. Należy nadmienić, że w 1948 roku Józef Czuba zakłada wraz z 15-stoma innymi Pomocniczą Spółdzielnię Członków Cechu Krawców z siedzibą w jego zakładzie krawieckim na Zatorskiej zostając jej kierownikiem technicznym. Po założeniu tzw. Spółdzielni Pracy zostaje jej prezesem zarządu poprzez jej różne przeobrażenia w latach 1948-1976. Jego dokonania i dokonania spółdzielni w tym okresie są imponujące. Z jego inicjatywy powstało osiedle Spółdzielców przy Alei Wolności w Wadowicach a wcześniej jeden z bloków na os. Wadowity.

Obrót ze sprzedaży usług w roku 2021 wyniósł ok. 4 miliony złotych. Obecne zatrudnienie to ogółem 44 osoby.  

Wartym podkreślenia jest to, że od 12 lat prezesem Spółdzielni jest mgr Wiesław Zacny (na zdjęciu wprowadzającym do tekstu), który rozpoczął pracę w tej spółdzielni w 1981 roku by w 2010 roku objąć kierownictwo tej jednostki gospodarczej. 

Więcej o historii tejże spółdzielni w  artykule do Przeglądu Historyczno-Kulturalnego „Wadoviana”, który będzie wydawany w najbliższym numerze nr 25/2023 przez Wadowickie Centrum Kultury w Wadowicach.

Składam serdeczne podziękowanie za udostępnienie materiałów Panu mgr Wiesławowi Zacnemu Prezesowi Wadowickiej Usługowej Spółdzielni Pracy i Pani Ewie Widlarz  Kierownikowi Sekcji Służb Pracowniczych i członkowi Zarządu WUSP za udostępnienie Kronik Spółdzielni jak również informacji dot. historii Spółdzielni oraz Panu Edwardowi Warchał za udostępnienie materiałów z archiwum rodzinnego.