Nepal – kraina ozdobiona „Dachem Świata”

Nepal w swoim życiu odwiedziłem dwukrotnie w latach 2016 i 2017. Za pierwszym razem Nepal był dla mnie głównym celem podróży, gdyż chciałem zobaczyć Himalaje, co było jednym z moich marzeń z młodości a także zwiedzić miejsce urodzenia założyciela wielkiej religii, a mianowicie buddyzmu – Siddhaetha Gotama (ok. 563-483 p.n.e.) czyli Buddy.

REKLAMA

Swoją podróż opisałem w pierwszej swojej relacji z podróży i to na dodatek z Nepalu, na stronie internetowej Wadowice24.pl, która ukazała się w dniu 11 październik 2016 roku dzięki uprzejmości redaktora naczelnego Marcina Płaszczycy. Tekst ten był zatytułowany – Chciał zobaczyć dach świata i dopiął swego. „W życiu należy mieć marzenia”.

W tej krótkiej relacji, napisałem m.in. „”Jeżeli jesteś w odpowiednim wieku, to należy spieszyć się życiem”. W życiu należy mieć marzenia, żyć marzeniami i spełniać marzenia, kiedy oczywiście przyjdzie na to odpowiedni czas. Spełniać marzenia należy nie kosztem np. bliskich, tylko się do tego wcześniej przygotować, zapracować i poczekać, ale jednocześnie nie należy mieć wygórowanych marzeń w swoim życiu. Dla mnie czas na spełnienie następnego marzenia. A wy macie jakieś marzenia?” (https://www.wadowice24.pl/magazyn/5407-chial-zobaczyc-dach-swiata-i-dopial-swego-w-zyciu-nalezy-miec-marzenia.html)

Oczywiście każdy ma marzenia, w tym również podróżnicze, dlatego osoby te potrzebują bodźca do rozpoczęcia swojej podróży marzeń. Dla mnie marzenie zobaczenia Nepalu, Tybetu i miejsc związanych z twórcami najważniejszych religii na Ziemi było związane z tym, że od młodzieńczych lat rozczytywałem się w tzw. Księgach Świętych tj. studiowałem Biblię, Koran, Mahabharatę i inne dzieła hinduskie a także pisma buddyjskie itd. Wtedy też marzyłem, aby odbyć w miarę swoich możliwości podróże nie tylko dla przyjemności zobaczenia pięknych widoków, ale również podróże tzw. duchowe. Coś mnie zawsze ciągnęło do niektórych rejonów Ziemi, właśnie takich jak Ziemia Święta, Indie czy też Tybet. Tak więc moja pierwsza podróż do Nepalu i dalej już jak zwykle do państw Azji Południowo-Wschodniej wyglądała tak, że początkiem września 2016 roku udałem się do New Delhi z warszawskiego lotniska Chopina z przesiadką na moskiewskim lotnisku Szeremietiewa. Po przybyciu następnego dnia do New Delhi, po odprawie na lotnisku, metrem udałem się na dworzec kolejowy. Tam też zakupiłem bilet na ekspres do Gorakpur, miasta położonego w pobliżu granicy z Nepalem.

Po spędzeniu nocy w hotelu w New Delhi, następnego dnia wyruszyłem ekspresem by po wielu godzinach jazdy pociągiem a następnie taxi dotrzeć do granicy z Nepalem. Z granicy po odprawie udałem się następną taksówką już nepalską do Lumbini. Po przybyciu na miejsce zatrzymałem się w hotelu „Buddha Palace” naprzeciwko wejścia do Parku Królewskiego w którym są ruiny pałacu, gdzie przyszedł na świat Budda. Lumbinī to buddyjskie miejsce pielgrzymek w dystrykcie Rupandehi w prowincji Lumbini w Nepalu.

Jest to miejsce, w którym zgodnie z tradycją buddyjską królowa Mahamayadevi urodziła Siddharthę Gautamę około 563 roku p.n.e. Gautama, który zgodnie z tradycją buddyjską osiągnął oświecenie około 528 roku p.n.e., został Buddą i założył buddyzm. Lumbini jest jednym z wielu magnesów pielgrzymkowych, które pojawiły się w miejscach kluczowych dla życia Buddy.

W Lumbini znajduje się wiele starszych świątyń, w tym Świątynia Mahadewa, a także różne nowe świątynie, finansowane przez organizacje buddyjskie z różnych krajów całego świata. Jest też wiele zabytków, klasztorów oraz muzeum i Międzynarodowy Instytut Badawczy Lumbini. Jest też Puskarini, czyli Święty Staw, w którym matka Buddy wzięła rytualną kąpiel przed jego narodzinami i gdzie odbył swoją pierwszą kąpiel.

W innych miejscach w pobliżu Lumbini, zgodnie z tradycją, urodzili się wcześniejsi Buddowie, którzy następnie osiągnęli ostateczne Oświecenie i porzucili swoje ziemskie formy. Lumbini zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1997 roku.

Księga Sutta Nipáta (werset 683) stwierdza, że Budda urodził się w wiosce Sákyans w Lumbineyya Janapada. Budda przebywał w Lumbinivanie podczas swojej wizyty w Devadaha i tam głosił Devadaha Sutta. W 1896 roku generał Khadga Samszer Rana i Alois Anton Führer odkryli wielki kamienny filar w Rupandehi, zgodnie z kluczowymi zapisami historycznymi dokonanymi przez starożytnego chińskiego mnicha-pielgrzyma Xuanzanga w VII wieku n.e. oraz przez innego starożytnego chińskiego mnicha-pielgrzyma Faksiana z począteku V wieku n.e. Inskrypcja Brahmi na filarze świadczy o tym, że Aśoka, cesarz cesarstwa Maurya, odwiedził to miejsce w III wieku p.n.e. i zidentyfikował je jako miejsce narodzin Buddy. Napis został przetłumaczony przez Paranavitana: „Kiedy król Devanampriya Priyadarsin został namaszczony przez dwadzieścia lat, sam przyszedł i oddał cześć (to miejsce), ponieważ urodził się tutaj Budda Siakjamuni. (On) obaj sprawili, że uczyniono z niego kamień z koniem (?) i postawił kamienną kolumnę (aby pokazać), że Błogosławiony urodził się tutaj. (On) uwolnił wioskę Lummini od podatków i płacił (tylko) ósmą część (produktów)”.

W świętym miejscu Lumbini znajdują się też ruiny starożytnych klasztorów, święte drzewo Bodhi, starożytny staw kąpielowy, filar Ashokan i świątynia Mahadewi, miejsce tradycyjnie uważane za miejsce narodzin Buddy. Od wczesnych godzin porannych do wczesnych wieczornych pielgrzymi z różnych krajów śpiewają i medytują w tym miejscu. Po zwiedzeniu Lumbini, następnego dnia autobusem, krętą i urwistą drogą z pięknymi widokami dotarłem do następnego celu mojej podróży, do miasta u stóp Himalajów, do Pokhary. Pokhara znajduje się 200 kilometrów na zachód od stolicy, Katmandu. Miasto to jest położone u podstaw „dachu Świata „. Pokhara to metropolia w Nepalu, będąca stolicą prowincji Gandaki. Jest największym miastem metropolitalnym w kraju pod względem powierzchni i drugim co do wielkości pod względem liczby ludności. Miasto leży nad brzegiem jeziora Phewa i znajduje się na wysokości około 822 m n.p.m. Pasmo Annapurna z trzema z dziesięciu najwyższych szczytów świata czyli: Dhaulagiri, Annapurna I i Manaslu znajduje się w odległości 24–56 km od doliny. Pokhara jest uważana za stolicę turystyczną Nepalu, będącą bazą wypadową dla trekkerów, którzy przemierzają Annapurna Circuit przez region Annapurna Conservation Area w pasmach Annapurna w Himalajach.

Miasto jest także domem dla wielu elitarnych żołnierzy Gurkha, żołnierzy pochodzących z Azji Południowej nepalskiej narodowości rekrutowanych do armii brytyjskiej, armii nepalskiej, armii indyjskiej, kontyngentu Gurkha w Singapurze, jednostki rezerwowej Gurkha Brunei, sił pokojowych ONZ oraz w strefach wojennych całego świata.

W Pokaharze zatrzymałem się w Hotelu Buttercup (Jaskier). Miałem szczęście, pogoda dopisała wyśmienicie. Wczesnym rankiem, następnego dnia udałem się na trasę trekkingową zajmującą 4-5 godz., aby obejrzeć masyw szczytów Annapurny ( 8091 m.n.p.m). Widoki naprawdę były wspaniale. Jedno z wielu moich młodzieńczych marzeń zostało spełnione – „Zobaczyć Dach Świata”.

Rok wcześniej tj. w dniu 25 kwietnia 2015 roku o 11:56 czasu lokalnego Nepal w tym stolicę oraz okoliczne miejscowości dotknęło trzęsieniu ziemi o sile 7,8 stopni w skali Richtera. Muszę nadmienić, że będąc jeszcze miejscowości Pokhara miałem zamiar udać się do Tybetu, który jeszcze rok wcześniej był otwarty dla turystów w ramach małego ruchu granicznego z Nepalem poprzez przejście graniczne przez „Most Przyjaźni Chińsko-Nepalskiej”. Jest to most łączący poprzez rzekę Sun Kosi miejscowość Kodari w dystrykcie Sindhulpalchok w Nepalu i Zhangmu w Chinach. Tybetańska część autostrady między Zhangmu a Lhasą znana jest jako Autostrada Przyjaźni. Jednak trzęsienie w 2015 roku zamknęły tę trasę i zamieniły przygraniczne miasta handlowe w wioski duchów. W 2016 roku na trasie przeprowadzono kilka remontów, ale handel nie został przywrócony do poprzedniego poziomu. Problemy nadal obejmują nienaprawione uszkodzenia i sporadycznie spadające duże głazy. Trasa była zamknięta w trakcie mojego pobytu w Nepalu. Po kilku dniach pobytu w Pokharze w tej przepięknej miejscowości udałem się do stolicy Nepalu do Katmandu.

Jeżeli chodzi o stolicę Nepalu to zastałem w tym mieście jeszcze bardzo dużo widocznych świadectw tragedii jaka rozegrała się 1,5 roku wcześniej w tym mieście. Poważne uszkodzenia dotknęły historycznych obszarów Katmandu. W wyniku wstrząsów zniszczeniu uległo wiele cennych zabytków, w tym m.in. średniowieczny kompleks religijny Swayambhunath znany jako „Świątynia Małp” oraz wieża Dharahara.. Katmandu to stolica i najbardziej zaludnione miasto Nepalu, które w 2021 roku zamieszkiwało około 1472 000 mieszkańców. Znajduje się w Dolinie Katmandu, dużej dolinie na wysokich płaskowyżach w środkowym Nepalu, na wysokości 1400 metrów n.p.m. Dolina była historycznie nazywana „Nepal Mandala” i była domem Newarów, kosmopolitycznej cywilizacji miejskiej u podnóża Himalajów. Miasto było królewską stolicą Królestwa Nepalu posiadające pałace, rezydencje i ogrody nepalskiej arystokracji. Od 1985 roku jest siedzibą Południowoazjatyckiego Stowarzyszenia Współpracy Regionalnej (SAARC). Dziś jest siedzibą rządu Republiki Nepalu, założonej w 2008 roku. Starożytny szlak handlowy między Indiami a Tybetem, który przechodził przez Katmandu, umożliwił połączenie tradycji artystycznych i architektonicznych z innych kultur z lokalną sztuką i architekturą. Na zabytki Katmandu przez wieki wpływały hinduskie i buddyjskie praktyki religijne. Skarb architektury doliny Katmandu został sklasyfikowany w ramach dobrze znanych siedmiu grup zabytków i budynków dziedzictwa.

W 2006 roku UNESCO ogłosiło te siedem grup zabytków na Listę Światowego Dziedzictwa (WHS). Siedem stref zabytków zajmuje powierzchnię 189 hektarów, przy czym strefa buforowa rozciąga się na 2394 hektary. Siedem Stref Pomnikowych, które zostały wpisane pierwotnie w 1979 roku i z niewielką modyfikacją w 2006 roku, to place Durbar w Hanuman Dhoka, Patan i Bhaktapur, hinduskie świątynie Pashupatinath i Changunarayan, buddyjskie stupy Swayambhunath i Boudhanath. Kompleksy hinduistycznych świątyń są na placu Katmandu Durbar, Placu Patan Durbar Durbar i na Placu Bhaktapur. Należy podkreślić, że w Katmandu znajduje się kilka kościołów protestanckich oraz kilka Sal Królestwa Świadków Jehowy. Katmandu jest domem dla wielu muzeów sztuki, w tym Muzeum Narodowego Nepalu i Muzeum Historii Naturalnej Nepalu. Sztuka i architektura Nepalu to połączenie dwóch starożytnych religii, hinduizmu i buddyzmu. Są one szeroko odzwierciedlone w wielu świątyniach, sanktuariach, stupach, klasztorach i pałacach w tym w wyżej wymienionych siedmiu dobrze zdefiniowanych Strefach Pomnikowych.

W miarę jak buddyzm i hinduizm rozwijały się i zmieniały na przestrzeni wieków w całej Azji, obie religie prosperowały w Nepalu i stworzyły potężną artystyczną i architektoniczną fuzję, która rozpoczęła się co najmniej od V wieku naszej ery, ale naprawdę rozwinęła się w ciągu trzystu lat między 1500 a 1800 rokiem n.e. Zabytki te zostały określone przez wybitne tradycje kulturowe Newarów, przejawiające się w ich unikalnych osadach miejskich, budynkach i budowlach z misterną ornamentyką, charakteryzujących się wybitnym kunsztem rzemieślniczym z cegły, kamienia, drewna i brązu, które należą do najbardziej rozwiniętych na świecie.

Muzea prezentują też unikalne artefakty i obrazy od V wieku n.e. do dnia dzisiejszego. Naprawdę warto zobaczyć i pozwiedzać te piękną krainę. Nepal jest unikalną i niepowtarzalną górzystą krainą ozdobioną „Dachem Świata”.