16 października 1948 roku w Londynie zmarł Jan Rembieliński – prawnik, publicysta, senator, działacz narodowy i intelektualista, który przez całe życie łączył myśl o wielkiej Polsce z ideą narodowej jedności i duchowego odrodzenia.

REKLAMA

Urodzony w 1897 roku w Warszawie, już jako student Uniwersytetu Warszawskiego angażował się w życie polityczne i akademickie. Był współtwórcą Koła im. Maurycego Mochnackiego, a następnie Związku Akademickiego „Młodzież Wszechpolska”, którego został pierwszym prezesem. W młodości walczył o Lwów, gdzie 9 listopada 1918 roku został postrzelony w obronie miasta.

W latach międzywojennych był jednym z najaktywniejszych przedstawicieli młodego pokolenia narodowców.
Współpracował z „Myślą Narodową”, współtworzył Obóz Wielkiej Polski, a w 1928 roku współorganizował Stronnictwo Narodowe, zasiadając następnie w jego Zarządzie Głównym. W II Rzeczypospolitej odgrywał istotną rolę w życiu publicznym, łącząc w swoich poglądach patriotyzm narodowy z ideą współpracy ponadpartyjnej.


Był przekonany, że siła narodu leży w jedności duchowej i zaufaniu obywateli do państwa.

W 1938 roku został wybrany senatorem V kadencji, zasiadając w komisjach gospodarczej i spraw zagranicznych. Jego wystąpienia w Senacie i publicystyka wyróżniały się stylem rzeczowym, dalekim od demagogii, a jednocześnie pełnym troski o przyszłość państwa.
Po śmierci Romana Dmowskiego poświęcił mu broszurę „Dmowski – wychowawca”, w której oddał hołd swojemu mistrzowi ideowemu.

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w gronie polskich intelektualistów na emigracji.
Najpierw przebywał w Ameryce Południowej, następnie wrócił do Europy, by wstąpić do tworzącego się Wojska Polskiego we Francji.
W Wielkiej Brytanii został współpracownikiem czasopisma „Polska Walcząca”, wydawcą „Nowin Pierwszej Brygady” i wiceprezesem Związku Dziennikarzy Polskich w Londynie.

W 1941 roku wydał broszurę o Wyspiańskim, rok później o Kasprowiczu, a w 1948 roku swoje ostatnie dzieło – „Historię Polski. T. 1: Średniowiecze”.

W swojej myśli politycznej Jan Rembieliński był zwolennikiem zgody narodowej ponad podziałami.
Podkreślał, że różnice partyjne nie mogą dzielić narodu, a religia katolicka stanowi jego duchowy fundament.
Uważał, że Polska od tysiąca lat opiera się na współistnieniu władzy państwowej i Kościoła, a moralność chrześcijańska jest warunkiem suwerenności i trwałości państwa.

Zmarł 16 października 1948 roku w Londynie. Spoczywa na cmentarzu Kensal Green.
Pozostawił po sobie spuściznę człowieka czynu i słowa – narodowca o głębokim umyśle i wielkim sercu dla Polski.