A było to tak, będąc w okolicy Betfage Chrystus polecił dwóm uczniom by poszli do pobliskiej wsi i przyprowadzili znajdującego się w niej osiołka. Na ewentualne pytania po co im osioł, mieli odpowiadać – „Pan go potrzebuje”. Gdy to zrobili, Chrystus dosiadł go i na nim wjechał do Jerozolimy. A zebrani wzdłuż drogi przejazdu, na Jego widok, słali płaszcze i palmy pod nogi i krzyczeli „Hosanna, błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”.
Tradycja w Kościele Katolickim
Niedziela palmowa jest w kalendarzu liturgicznym KK, świętem ruchomym i odbywa się zawsze 7 dni przed niedzielą wielkanocną.
Upamiętnia tryumfalny wjazd Chrystusa, na ośle, do Jerozolimy.
Pierwsze znane zapisy o nim pochodzą z IV w. z pamiętnika pątniczki Egerii.
Zwyczaj robienia palm i święcenia ich zapoczątkował Kościół francuski w VII wieku.
Do Polski trafił w średniowieczu i na dobre się zakorzenił w ludowym katolicyzmie.
Dwie inne nazwy tej niedzieli to „Wierzbna” i „Kwietna”.
Każdy region Polski ma swoje palmy różniące się wykorzystywanym do ich zrobienia, materiałem.
Są „palmy wileńskie” z ziół, „palmy kurpiowskie” i palmy z południa kraju.
Jeszcze do niedawna, zwłaszcza na wsiach, wierzono, że zjedzenie poświęconej „bazi” z wierzbowej gałązki, daje zdrowie. Obijano też wierzbowymi palemkami boki zwierząt domowych by zdrowo się chowały.
Niedziela palmowa rozpoczyna w KK tzw. Wielki Tydzień. Upamiętniający proces, mękę i śmierć Chrystusa na krzyżu. Na Golgocie.
Zostaw komentarz