Neminem captivabimus nisi iure victum (łac. nikogo nie uwięzimy bez wyroku sądowego) – immunitet nietykalności sformułowany w przywileju nadanym przez króla Władysława Jagiełłę 25 kwietnia 1425 r.
Zasada gwarantująca nietykalność osobistą szlachcie, zapewniająca, iż posiadający takie prawo nie zostanie uwięziony bez wyroku sądowego. W 1447 r. przywilej ten został rozszerzony na szlachtę Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W dokumencie wskazywany był prawodawca: „Władysław z Bożej łaski król Polski, ziem krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej, tudzież Litwy książę zwierzchni i panujący, Pomorza i Rusi pan i dziedzic”.
Monarcha stwierdzał, iż przywilej dotyczy „mieszkańców naszego Królestwa Polskiego [którzy] zasłużyli się nam w wielu wyprawach i wojnach, które w własnej i królestwa obronie i dla odparcia napaści nieprzyjaciół, za łaską Bożą, prowadziliśmy zwycięsko i szczęśliwie”. Władysław Jagiełło podkreślał, iż przywilej został wydany w nagrodę za zasługi wojenne „nie bez narażenia własnego zdrowia i majątków” wszystkim mieszkańcom państwa.
Przywilej miał charakter przywileju generalnego, potwierdzającego też wszystkim wcześniejsze prawa, w tym poprzedni przywilej czerwiński nadany w 1422 r. gwarantujący nietykalność majątkową.
W1791 r. na mocy ustawy Prawo o miastach przywilej ten rozszerzono na mieszczan.
………………………….
Odpowiednikiem polskiego przywileju był wydany w Anglii Habeas Corpus Act (An Act for the better secureing the Liberty of the Subject and for Prevention of Imprisonments beyond the Seas, Ustawa w celu lepszego zabezpieczenia wolności poddanego i zapobieżenia uwięzieniom na terytoriach zamorskich) wydana przez króla Karola II, zakazująca organom państwa aresztowania poddanego bez zezwolenia sądu.
Ustawa angielska została wydana w 1679 r. czyli dwa i pół wieku po polskim przywileju!
W UE są twierdzący, że Polska to młoda demokracja – młoda?
Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.
Zostaw komentarz