W 1932 r. Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników Adolfa Hitlera odniosła sukces w wyborach parlamentarnych i w tym samym roku prezydent Paul von Hindenburg mianował Hitlera na kanclerza Niemiec. Po śmierci Hindenburga w 1934 r. Hitler, zastraszając opozycję, doprowadził do uchwalenia przez Reichstag ustawy, która przekazała mu pełnię władzy. W wyniku ogólnokrajowego referendum w sierpniu 1934 r., Hitler nazwany został Führerem (wodzem) Niemiec.

REKLAMA

Przyjęto Zasadę wodzostwa (Führerprinzip) pełnego posłuszeństwa wodzowi, który utożsamiany był z państwem, bezwzględnego podporządkowania i przekonania o jego nieomylności oraz parareligijny kult wodza. Jego słowa miały wyższość nad wszelkim prawem. Ustne zarządzenia i decyzje Hitlera posiadały moc równą prawu pisanemu. Decyzje tego typu mimo że nie wymagały potwierdzenia w procesie legislacyjnym to stanowiły podstawę do wydania dalszych zarządzeń o charakterze wykonawczym. Hitler posiadał też tytuł: Najwyższy Sędzia Narodu Niemieckiego (Oberster Richter des Deutschen Volkes).
………………………..
Wspierający „koalicję 13 grudnia” niemiecki publicysta Klaus Bachmann ogłosił: „Rząd może teraz wszystko. Jeśli tylko zechce i potrafi – inaczej niż rząd Morawieckiego, który nie potrafił – to może zrzucić wszystkie konstytucyjne ograniczenia swojej władzy i rządzić, jak się rządzi w państwach autorytarnych.”

Premier Tusk oficjalnie na spotkaniu z prawnikami zapowiedział, że będzie łamał prawo. Jego minister SPRAWIEDLIWOŚCI potrafi zrzucać wszystkie konstytucyjne ograniczenia. „Koalicja 13 grudnia” coraz śmielej rządzi, jak się rządzi w państwach autorytarnych.
Niemieckie media nazywały Tuska „opozitionfuhrer”. Tusk jest premierem, już nie jest w opozycji. Zaczyna odgrywać rolę najwyższego sędziego.

Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.