NSDAP Hitlera w wolnych wyborach nigdy nie osiągnęła wyniku pozwalającego na sprawowanie samodzielnych rządów. Istniały w Niemczech siły polityczne, które okazywały sprzeciw wobec zarówno celów jak i metod prowadzonej przez narodowych socjalistów walki politycznej. Były jednak podzielone, zaś elity demokratyczne były zbyt skłócone i zdezorientowane, aby powstrzymać Hitlera na drodze ku władzy.
W styczniu 1933 r., po kolejnym kryzysie gabinetowym, prezydent Hindenburg desygnował Hitlera na stanowisko kanclerza Niemiec. Był to przełomowy moment w dziejach republiki weimarskiej i… początek jej końca – mimo formalnego jej trwania.
Narodowi socjaliści uzyskali kontrolę nad aparatem państwowym, zwłaszcza nad policją i w ciągu kilku miesięcy, nie oglądając się na zapisy konstytucyjne, doprowadzili do zawieszenia swobód obywatelskich, likwidacji niezależnych mediów, usunięcia z parlamentu opozycyjnych posłów i aresztowania przeciwników politycznych.
Uwieńczeniem procesu zdobywania władzy przez Hitlera była przyjęta przez parlament 24 marca 1933 r. ustawa o nadzwyczajnych pełnomocnictwach, która pozwalała rządowi na wydawanie rozporządzeń z mocą ustawy. Na jej podstawie stworzono pierwszy obóz koncentracyjny w Dachau w Bawarii.
W lipcu 1933 r. NSDAP stała się jedyną legalną partią w Rzeszy. Po śmierci prezydenta Hindenburga w sierpniu 1934 r. Hitler połączył stanowiska kanclerza i prezydenta Rzeszy w funkcje „wodza i kanclerza Rzeszy” – Führera.
Dyktatura Hitlera opierała się na jego pozycji jako prezydenta Rzeszy (głowy państwa), kanclerza Rzeszy (szefa rządu) i führera (szefa NSDAP) . Hitler stał ponad i poza istniejącym formalnie konstytucyjnym państwem prawnym.
O tym co jest prawem decydowała WOLA Führera. Konstytucja Niemiec, demokratycznej republiki weimarskiej z 1919 r. stała się martwą literą. Nikt nie zauważył, że Hitler po objęciu władzy w demokratycznym państwie przeprowadził ustrojowy zamach stanu.
…………………………….
Według niemieckich mediów Donald Tusk w latach rządów Zjednoczonej Prawicy to był lider opozycji, a więc „Opposition Führer” („lider” w niem. to „führer”) Tusk przestał być opozycjonistą, jest nadal liderem, teraz „koalicji 13 grudnia”.
Powyżej: Plakat wyborczy – Niemcy wybierali swoją przyszłość!
Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.
Zostaw komentarz