„System meksykański” (tak go nazywam, gdyż pierwszy raz zastał zastosowany na Mundialu w Meksyku, w 1986 roku), wg. którego rozgrywane będą najbliższe Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2020 (21), ma kilka cech:
Sprzyja niespodziankom. W turnieju biorą udział 24 drużyny, a wśród nich wiele zespołów średnich i słabych, które przedostają się do fazy pucharowej.Tam albo wpadają na siebie, albo sprawiają niespodzianki, eliminując wyżej notowane teamy.
Redystrybuuje sukces. (czyli) Daje szansę drużynom teoretycznie słabszym: szansę wyjścia z grupy mają trzy drużyny.
Powyższe sprawia, że „system meksykański” oddziaływuje głębiej niż się wydaje: przede wszystkim determinuje defensywny styl gry. Podnosi znaczenie remisu. Do wyjścia z grupy mogą wystarczyć trzy remisy lub jedna wygrana.
System wg. którego rozgrywane są obecnie Mistrzostwa Świata (od 1998 roku), jest dużo bardziej rygorystyczny i sprzyja faworytom. Teoretycznie słabszym zespołom dużo trudniej przebić się do fazy pucharowej. Awansują tylko dwie drużyny z grupy. Preferowany jest ofensywny styl gry.
Zaś „system meksykański” sprzyja niespodziankom, i osobiście przewiduję, że takie będą na najbliższych Mistrzostwach Europy.
Ciekawym systemem zostaną rozegrane Mistrzostwa Świata w 2026 roku, organizowane wspólnie przez Stany Zjednoczone, Meksyk, i Kanadę. W amerykańskim Mundialu weźmie po raz pierwszy udział 48 zespołów. Zostaną one podzielone na 16 grup po 3 drużyny w każdej. Do dalszej (pucharowej) fazy awansują po dwa zespoły z każdej grupy. Ten system bilansuje ofensywny oraz defensywny styl gry, ale raczej zachęca do gry ofensywnej, bo jedno zwycięstwo bardzo przybliża awans do fazy pucharowej (1/16).
Autor: Roman Mańka
Socjolog, publicysta, pisarz, komentator polityczny, dziennikarz „Halo Radio”, redaktor naczelny czasopisma eksperckiego Forum Inicjatyw Bezpieczeństwo Rozwój Energetyka (FIBRE). Posiada trzy wielkie pasje: filozofię, socjologię, i piłkę nożną; jest zagorzałym kibicem Realu Madryt. Wykształcenie socjologiczne zdobył na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ukończył również Studium Dziennikarstwa Europejskiego prowadzone przez Centrum Europejskie „NATOLIN” w Warszawie. W przeszłości wykonywał zawód dziennikarza śledczego w prasie lokalnej, a następnie ogólnopolskiej: opisywał sprawy z zakresu zorganizowanej przestępczości mafijnej, powiązań klientelistycznych oraz korupcji polityków; pełnił również funkcję z-ca redaktora naczelnego Gazety Finansowej i szefa działu krajowego. Publikował w Gazecie Finansowej, Home&Market, Gentleman, Onet.pl i Interii. Obecnie jest pisarzem i publicystą, autorem dwóch książek popularno-naukowych: „Strefa tabu. Największe afery III RP” oraz „Moment krytyczny”, a także współautorem jednej pozycji w dziedzinie dziennikarstwa śledczego: „Łańcuch poszlak. Wielka gra mafii i rosyjskich służb specjalnych” (wywiad rzeka z byłym szefem ABW, Bogdanem Święczkowskim).
Zostaw komentarz