24.02.1928 roku. Na mocy rozporządzenia z mocą ustawy prezydenta Ignacego Mościckiego została utworzona Biblioteka Narodowa dla gromadzenia pracy umysłowej narodu oraz dzieł obcych odnoszących się do Polski. Utworzono też Instytut Bibliograficzny.
Biblioteka nawiązywała do tradycji Biblioteki Załuskich działającej w latach 1747–1795, której zbiory po upadku insurekcji kościuszkowskiej zrabowali Rosjanie. Biblioteka Załuskich w momencie rabunku posiadała 400 tysięcy tomów, 20 tysięcy rękopisów i 40 tysięcy rycin. Zbiory w czasie transportu do Petersburga w znacznej części zostały rozkradzione – na miejsce dotarło tylko 260 tysięcy woluminów, 11 tysięcy rękopisów i 24 500 rycin. To co skradziono w Polsce stało się podstawą Cesarskiej Biblioteki Publicznej (obecna nazwa – Rosyjska Biblioteka Narodowa). Część z nich (55 000 drukowanych ksiąg) została zwrócona Polsce w 1921 r. po zawarciu pokoju ryskiego.
Po Powstaniu Warszawskim 1944 r. wbrew umowie kapitulacyjnej ocalałe zbiory Biblioteki Narodowej Niemcy CELOWO SPALILI. Ogółem Biblioteka Narodowa utraciła podczas II wojny światowej ok. 40% swoich zbiorów, w tym 90% zbiorów specjalnych.
………………..
Na foto: Manuskrypt „Godzinki” z 1492 r. zrabowany przez Rosjan i gablota ze spalonymi przez Niemców książkami.
Autor: prof. Romuald Szeremietiew
Polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych specjalista w zakresie obronności (habilitacja „O bezpieczeństwie Polski w XX wieku”), nauczyciel akademicki, m.in. profesor nadzwyczajny Akademii Obrony Narodowej i Akademii Sztuki Wojennej, więzień polityczny PRL, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej.
Zostaw komentarz