Maksymilian Jakubczak – kolekcjoner i poszukiwacz meteorytów

Maksymilian Jakubczak ma 18 lat i jest jednym z najmłodszych członków Polskiego Towarzystwa Meteorytowego. Dla kolegów i przyjaciół po prostu „Maks”. Pasjonuje się wiedzą o meteorytach kolekcjonując je i prowadząc również ich poszukiwania. Jest szczęśliwym znalazcą meteorytu z asteroidy 2024BX1, który potem został sklasyfikowany pod nazwą Ribbeck.

REKLAMA

Dzieciństwo spędził w Duchnowie, niewielkiej wsi położonej 20 km na wschód od Warszawy. Mieszka tam co drugi tydzień z uwagi na sprawy rodzinne a jeden tydzień spędza w Warszawie.

Jak mówi osobie: „Od zawsze byłem pomysłowym i zaradnym dzieckiem, lubiłem konstruować różne dziwne rzeczy z niczego, zawsze grzebałem u dziadka w garażu, w poszukiwaniu drobiazgów które przydadzą się „na później”. Raz udało mi się nawet zbudować armatę na ziemniaki…

Od zawsze interesował mnie kosmos. Uwielbiałem rozmyślać dniami, nad faktem jak bardzo jest duży i ile ciekawych rzeczy się w nim znajduje. Skąd tak naprawdę się wziął, jak powstał i co z nim będzie w przyszłości”.

Maks kontynuuje dalej – „Kiedyś na święta dostałem dwie książki właśnie związane z naszym uniwersum. Byłem jeszcze na tyle mały, że czytanie ich nie sprawiało mi tak dużej przyjemności, ale bardzo lubiłem oglądać zawarte w nich przeróżne zdjęcia galaktyk, mgławic i komet.

Na komunię zażyczyłem sobie swój pierwszy teleskop, moim marzeniem było dostrzec na własne oczy planety w naszym układzie słonecznym. Niestety był to sprzęt za niewielkie pieniądze, ale nadal udało się przeprowadzać trochę amatorskich obserwacji. Najbardziej zapamiętałem spoglądanie na Saturna po raz pierwszy. Widząc jego pierścienie i uświadamiając sobie fakt, że jest to tylko niewielka planetka zawieszona w tak ogromnej pustce, aż zakręciła mi się łezka w oku”.

Na pytanie o podróże, odpowiada – „Dosyć sporo podróżuję, zawsze na wakacje uda mi się gdzieś wyjechać z rodzinnych stron. Obecnie najczęściej za granicę do cieplejszych państw jak np. Chorwacja czy Czarnogóra. Kiedyś nie było to możliwe. Z rodziną wyjeżdżałem też nad nasze polskie morze a dokładnie do miejscowości Lubiatowo tj. ok. 40km od Łeby. To tam tak naprawdę rozpoczęła się moja obecna przygoda z „meteorytami”. Pamiętam to jakby wczoraj, To było w 2011 roku, kiedy wracając na rowerze z plaży, jechałem po kamienistej drodze prowadzącej przez las. Patrząc w ziemię nagle zauważyłem kątem oka że coś błysnęło się pod kołami. Postanowiłem zawrócić i to sprawdzić. Schyliłem się i podniosłem wtedy dla mnie dziwny, czarny kamyk. Od razu wpadła mi do głowy myśl, że może być to meteoryt. Na kwaterze zacząłem przeglądać zdjęcia i czytać różne informacje na temat podejrzanego znaleziska. Tak też przeleciało kolejne 9 lat, a ja żyłem w przekonaniu, że mam w domu kosmiczny kamień. Posiadałem już jakąś tam wiedzę, ale nie goniłem się do prawdziwej identyfikacji znaleziska. Około 2020 roku stwierdziłem, że dobrym pomysłem było by zapytanie specjalistów o radę. Niestety mój magiczny kamyk okazał się najpospolitszym, ale wyjątkowym dla mnie żużlem, nadal mam go na szafce. Gdybym znalazł taki kamyczek teraz, jednoznacznie i od razu odrzuciłbym jego kosmiczne pochodzenie, ale wiadomo jak jest, będąc jeszcze kiedyś małym dzieciakiem, chciałem żeby był prawdziwy. Po tej identyfikacji, stwierdziłem, że nie mogę tak tego zostawić i chcę żeby to było zainteresowanie na moje całe życie.

Po 2020 roku zacząłem pochłaniać wiedzę jak nigdy dotąd”.

Dlaczego meteoryty? – „Myślę, że najważniejszym powodem, dlaczego meteoryty są tak dla mnie wyjątkowe to fakt, że są to tak naprawdę jedyne przedmioty, pochodzące z kosmosu, które można swobodnie dotknąć, potrzymać w ręku i wyobrazić sobie jaką drogę przeszedł, żeby trafić akurat do nas”.

Kiedy tak naprawdę rozpoczęły się Twoje poszukiwania meteorytów? –
„Posiadałem jakiś zabawkowy wykrywacz, chciałem zacząć poszukiwać meteorytów od podstaw. Napisałem do Janusza Kosmowskiego o pomoc czy mój wykrywacz będzie działać na meteoryty. Okazało się, że niestety nie, więc musiałem kupić nowy. To wtedy z Januszem pojechałem pierwszy raz do Pułtuska, trochę liczyłem, że te pierwsze poszukiwania już przyniosą sukces, niestety tak sie nie stało, a w Pułtusku poszukuję już od ponad 2,5 roku, nadal bez powodzenia.

Byłem także na innych poszukiwaniach: w Morasku, Zarębach Kościelnych czy Żmigrodzie. Żadne z tych miejsc nie przyniosło mi sukcesu.

Sukces jednak nadszedł? – „Tak, dokładnie 3 lutego br. wyruszyłem z kolegami na poszukiwania meteorytów z asteroidy 2024BX1, które potem zostały sklasyfikowane pod nazwą Ribbeck. Pierwszego dnia poszukiwań, ba, w pierwszej godzine na niemieckich polach miałem swój życiowy strzał !!!

Udało mi się znaleźć pierwszy w życiu meteoryt. Jest to dla mnie naprawdę wyjątkowe znalezisko, świeży spadek, z wcześniej odkrytej asteroidy i na dodatek rzadki typ – aubryt… O takim znalezisku marzyłem.

Maks od kiedy jesteś członkiem PTMetu? – „Od niecałego roku należę do Polskiego Towarzystwa Meteorytowego i jestem z tego powodu bardzo dumny.

W tym roku będę na mojej pierwszej konferencji meteorytowej w Zielonej Górze w dniach 19-20 kwietnia. Mam plan wnieść do towarzystwa trochę „świeżej krwi”, chciałbym w przyszłości popularyzować meteorytykę w Polsce i może stać się kiedyś ważnym członkiem w PTMecie. Jestem szczęśliwy, że udało mi się w tak krótkim czasie poznać tyle autorytetów z Polskiego Towarzystwa Meteorytowego.

Jeszcze jakieś plany na przyszłość? – „Tak, w przyszłości mam również plany podróżować po świecie, głównie w celu poszukiwania nowych, świeżych spadków, a także już znanych odkrytych meteorytów. Jednak niedługo muszę zacząć myśleć o studiach. Chciałbym pójść w kierunku związanym z meteorytami, kosmosem i fizyką, ale jeszcze nie wiem czy taki kierunek uda mi się znaleźć. Także chciałbym się kiedyś zająć pracą naukową (może doktorat) z jakiegoś tematu związanego z meteorytami.

Mam także inne, dużo mniejsze zainteresowania, takie jak wojsko, motoryzacja i głównie też ogólne dalsze poszukiwania z wykrywaczem”.

Na zakończenie chciałbym serdecznie podziękować za ten wywiad Maksymilianowi Jakubczak życząc mu dalszych odkrywczych sukcesów poszukiwawczych, dobrego wyboru kierunku studiów i ich ukończenia oraz samych pogodnych dni w życiu osobistym a przede wszystkim spełnienia swoich dalszych planów oraz marzeń związanych z tą rozpoczętą nową i wyjątkową (meteorytową) częścią jego życia. Trzymamy kciuki!!!!!